مجازی سازی سرور چیست؟ معرفی مزایا، معایب و کاربردها

مجازی سازی سرور فرایندی است که منابع سرور با آن تقسیم‌بندی می‌شود و اجازه می‌دهد که چندین سیستم‌عامل روی یک کامپیوتر اجرا شوند. این یعنی از یک سیستم کامپیوتری یک نمونه مجازی در لایه انتزاعی به‌اجرا درمی‌آید که زیرمجموعه سخت‌افزار مادر است. درنتیجه مجازی سازی سرور، چندین نمونه سرور از یک سرور فیزیکی ایجاد می‌شوند که هریک محیط مجزا و مستقلی دراختیار خواهند داشت. در این مقاله از بلاگ پارس پک، به این پرسش پاسخ می‌دهیم که مجازی سازی سرور چیست. همچنین، شما را با انواع پیونـد‌دهنـده میـان سـخت‌افـزار و سیسـتم‌عامـل آشنا می‌کنیم؛ پس تا پایان با ما همراه باشید.

مجازی سازی سرور چیست؟

آیا می‌دانستید که ​​سرورهای اختصاصی در عملیات‌های عادی به‌طورمتوسط از ۱۵درصد منابع خود استفاده می‌کنند؟ درواقع، یک سیستم‌عامل فقط روی یک سخت‌افزار نصب می‌شود و اگرچه اجرای برنامه شما روی سرورهای اختصاصی درمقایسه‌با سرورهای مجازی‌سازی‌شده مزایایی دارد، در بسیاری از مواقع اتلاف منابع رخ می‌دهد و این مسئله انکار‌ناپذیر است. علاوه‌بر‌این، خرابی‌های نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری اغلب به تعمیر عملی در همه سرورها نیاز دارند. نرم‌افزار مجازی ‌سازی به شما امکان می‌دهد تا سرور فیزیکی خود را به چندین سرور مجازی تقسیم کنید. با انجام این کار، می‌توانید بدون سرمایه‌گذاری روی سخت‌افزار بیشتر، از منابع فیزیکی خود نهایت استفاده را ببرید.

Hypervisor چیست؟

هایپروایزر (Hypervisor) که به‌عنوان مانیتور ماشین مجازی یا VMM نیز شناخته می‌شود، نرم‌افزاری است که ماشین‌های مجازی (VM) را ایجاد و اجرا می‌کند. هایپروایزر به کامپیوتر میزبان اجازه می‌دهد تا با به‌اشتراک‌گذاری مجازی منابع خود، مانند حافظه و پردازنده، از چندین VM مهمان پشتیبانی کند.
درواقع، هایپروایزرها شرایط را برای استفاده بیشتر و مؤثرتر از منابع موجود در سیستم فراهم می‌کنند؛ زیرا ماشین‌های مجازی مهمان (Guest VMs) مستقل از سخت‌افزار میزبان هستند. این یعنی Guest VMs می‌تواند بدون دردسر بین سرورهای مختلف جابه‌جا شود.

هایپروایزر با منابعی مانند CPU و حافظه و فضای ذخیره‌سازی به‌گونه‌ای برخورد می‌کند که می‌تواند به‌راحتی به مهمان‌های موجود یا به ماشین‌های مجازی جدید تخصیص داده شود. همه هایپروایزرها برای اجرای ماشین‌های مجازی به برخی از اجزای سیستم‌عامل مانند مدیریت حافظه، زمان‌بندی فرایند، پشته ورودی/خروجی (I/O)، درایورهای دستگاه، مدیریت امنیت و پشته شبکه نیاز دارند.
ازآن‌جاکه چندین ماشین مجازی می‌توانند از یک سرور فیزیکی با یک Hypervisor استفاده کنند، هایپروایزر باعث بهینه‌سازی فضا و انرژی و هرگونه الزامات نگه‌داری دیگر می‌شود.

برای انتخاب هایپروایزر منبع‌باز، گزینه‌هایی متعددی وجود دارد. VMware انتخابی محبوب برای مجازی سازی است و پلتفرم مجازی سازی هایپروایزر ESXi و vSphere را ارائه می‌دهد. ماشین مجازی مبتنی‌بر هسته (KVM) یا مجازی ساز KVM نیز گزینه منبع‌باز دیگری است که در هسته Linux® تعبیه شده است. دیگر ماشین‌های مجازی عبارت‌ند از: Xen و Microsoft Hyper-V.

مجازی سازی سرور چگونه کار می‌کند؟

همان‌طور‌که گفتیم، برای ایجاد سرور مجازی ابتدا باید نرم‌افزار مجازی سازی را راه‌اندازی کنید. این نرم‌افزار ضروری Hypervisor نامیده می‌شود. نقش اصلی هایپروایزر ایجاد لایه‌ای مجازی سازی است که CPU و RAM و سایر منابع فیزیکی را به بخش‌های مختلف تقسیم می‌کند. هنگامی‌که Hypervisor را روی دستگاه میزبان خود نصب کردید، از آن برای شبیه‌سازی منابع فیزیکی و ایجاد سرور مجازی جدید می‌توانید استفاده کنید. انواع مختلفی از مجازی سازی سرور وجود دارد که تمایز بین آن‌ها عمدتاً براساس سطح جداسازی (Isolation) است که ارائه می‌دهند.
بد نیست اشاره کنیم که مفهوم مجازی سازی سرور را نباید با Multitasking اشتباه گرفت؛ چراکه Multitasking به اجرای تعدادی برنامه روی یک سیستم‌عامل گفته می‌شود؛ درحالی‌که مجازی سازی سرور اجازه می‌دهد چند سیستم‌عامل روی یک سخت‌افزار اجرا شوند.

انواع مجازی سازی

از تکنولوژی مجازی سازی برای استفاده مجازی از منابع سرور، دسکتاپ، اپلیکیشن، دیتاسنتر، شبکه یا فضای ذخیره‌سازی می‌توان استفاده کرد. درواقع، انواع مجازی سازی به موارد گفته‌شده تقسیم می‌شود. در‌ادامه، به‌طورمختصر به انواع مجازی سازی اشاره می‌کنیم:

• مجازی سازی سرور: زیرساخت سخت‌افزاری و منابع یک سرور با تکنولوژی مجازی سازی به بخش‌های مختلف تقسیم می‌شوند تا در‌کنار استفاده حداکثری از ظرفیت منابع، فرایند تعمیر و نگه‌داری یک سرور را تسهیل کند و اجازه دهد چندین سیستم‌عامل روی یک سرور پیاده شود.
• مجازی سازی دسکتاپ: در مجازی سازی دسکتاپ، برای هر کاربر متصل به شبکه یک دسکتاپ مجازی تعریف می‌شود که سرور مرکزی آن‌ها را مدیریت خواهد کرد. با مجازی سازی دسکتاپ، یک سرور چندین دسکتاپ مجازی دارد.
• مجازی سازی شبکه: برای مدیریت و نگه‌داری، می‌توان از مجازی سازی شبکه بهره‌مند شد. با این تکنولوژی، امکان ایجاد چندین شبکه به‌صورت مجازی وجود دارد و به‌مدد زیرساخت‌های نرم‌افزاری، ارتباط و انتقال دیتا نیز در بستر آن فراهم خواهد بود. برخی از منابع شبکه مجازی‌سازی‌شده اختصاصی هستند تا با افزایش تعداد کاربران شبکه، به خرید و اضافه‌کردن سخت‌افزار نیازی نباشد.

مزایای مجازی سازی شبکه

مجازی‌سازی شبکه به سازمان‌ها کمک می‌کند تا با خودکارسازی و ساده‌سازی بسیاری از فرایندهایی که برای اجرای شبکه دیتاسنتر و مدیریت و امنیت آن در فضای ابری نیاز دارید، به پیشرفت‌های بزرگی در سرعت و چابکی و امنیت دست پیدا کنید. برخی از مزایای مهم مجازی سازی شبکه عبارت‌اند از:

1. با خودکارسازی فرایندهای دستی، کارایی عملیاتی بیشتری ارائه می‌دهد.
2. بارهای کاری (Workload) را مستقل از توپولوژی فیزیکی مدیریت می‌کند.
3. بهبود امنیت شبکه در دیتاسنتر چشمگیر است.
4. مجازی‌ سازی شبکه باعث کاهش اجزای فیزیکی مانند سوئیچ، روتر، سرور و کابل می‌شود.
5. به‌راحتی شبکه‌ها را تقسیم‌بندی می‌کند.
6. اجازه تغییر سریع و مقیاس‌پذیری و دیپلوی سریع را می‌دهد.
7. امنیت کافی در‌برابر تخریب تجهیزات فیزیکی دارد.
8. به حالت Failover اجازه می‌دهد درحالی‌که سیستم به کارش ادامه می‌دهد، جزء خراب را تعمیر کرد.

انواع مجازی سازی سرور (Server Virtualization)

سه رویکرد مختلف برای انواع مجازی سازی سرور وجود دارد که براساس نوع جداسازی، باهم تفاوت دارند. در‌ادامه، هریک از آن‌ها را معرفی می‌‌کنیم:

• مجازی سازی کامل یا مدل ماشین مجازی (Full Virtualization or Virtual Machine)
• ماشین پارامجازی (Paravirtual Machine)
• مجازی سازی در سطح سیستم‌عامل (Virtualization at the OS Level)

توجه: به هایپروایزر (Hypervisor) مانیتور ماشین مجازی (VMM) نیز گفته می‌شود. سخت‌افزاری که روی آن نصب می‌شود، به‌عنوان ماشین میزبان برچسب‌گذاری شده است. منابع مجازی‌ای که هایپروایزر ایجاد و مدیریت می‌کند، به‌عنوان ماشین‌های مجازی یا مهمان شناخته می‌شوند.

۱. مدل ماشین مجازی یا مجازی سازی کامل (Full Virtualization or Virtual Machine)

در مدل ماشین مجازی کامل، Hypervisor ماشین‌های مهمان را به‌طورکامل جدا می‌کند. با اینکه سخت‌افزار دستگاه میزبان را به‌اشتراک می‌گذارد، به‌گونه‌ای اجرا می‌شود که گویی روی کامپیوتری کاملاً مستقل است و از هایپروایزر و نقش آن اطلاعی ندارد. این ماشین‌های مجازی (VM‌ها) خود را مستقل و کارآمد می‌دانند.

۲. ماشین پارامجازی (Paravirtual Machine)

هنگامی‌که به چندین ماشین مجازی نیاز و منابع انعطاف‌پذیر و قابل‌اشتراک‌گذاری دارید، ممکن است محیطی کاملاً مجازی‌سازی‌شده (Full Virtualization) ضرورتی نداشته باشد. در این مواقع، ماشین پارامجازی (معروف به ناقص) ممکن است انتخاب بهتری باشد.
در Paravirtual Machine، برای مهمان شبیه‌سازی اینترفیس سخت‌افزاری انجام می‌شود تا منابع دراختیار آن قرار بگیرد. این روش به سرعت و کارایی بیشتر مشهور است که آن را مدیون یک هسته پردازشی کوچک هستیم. شایان ذکر است که ماشین پارامجازی فقط از سیستم‌عامل‌های منبع‌باز استفاده می‌کند؛ چراکه باید به ویرایش ماشین مهمان دسترسی داشته باشد.

۳. مجازی سازی در سطح سیستم‌ عامل (Virtualization at the OS Level)

مجازی سازی در سطح سیستم‌عامل بیشتر در فضاهای هاستینگ استفاده می‌شود تا با رعایت سرعت و امنیت، به تعداد زیادی کاربر منابع اختصاص داده شود. در مجازی سازی در لایه سیستم‌عامل، لایه واسط Hypervisor وجود ندارد و تمام سیستم مجازی می‌شود. به‌همین‌دلیل، شاهد کاهش بسیار شدید Overhead تا نزدیک صفر هستیم!
وقتی از سیستمی استفاده کنید که در سطح سیستم‌عامل مجازی سازی می‌شود، این حس برای کاربر به‌وجود می‌آید که در حال استفاده از سیستمی واقعی است؛ ولی حقیقت این است که هسته یا کرنل سیستم‌عامل اجازه می‌دهد که تعدادی سیستم‌عامل مجازی در یک سیستم‌عامل وجود داشته باشد. درواقع، در این نوع مجازی سازی از هایپروایزر خبری نیست و نمونه‌های مجازی در عین استقلال، همگی روی یک OS اجرا می‌شوند.

مزایای مجازی سازی سرور چیست؟

مجازی سازی طیف وسیعی از مزایای تکنولوژیکی و تجاری را برای سازمان‌ها به‌ارمغان می‌آورد. تعدادی از مزایای مهم مجازی سازی بدین‌شرح‌اند:

۱. Server Consolidation

ازآنجاکه مجازی ‌سازی به یک سرور فیزیکی کمک می‌کند تا کار چندین سرور را انجام دهد، می‌توان تعداد کل سرورهای سازمان را کاهش داد. این فرایندی است که «یکپارچه‌سازی سرور» نامیده می‌شود. به‌عنوان مثال، فرض کنید درحال‌حاضر ۱۲ سرور فیزیکی وجود دارد که هرکدام یک برنامه را اجرا می‌کنند. با استفاده از مجازی سازی، هر سرور فیزیکی ممکن است میزبان سه ماشین مجازی باشد که هر ماشین مجازی یک برنامه کاربردی را اجرا می‌کند؛ درنتیجه، سازمان فقط به ۴ سرور فیزیکی برای اجرای همان ۱۲ بار کاری (Workloads) نیاز دارد.

۲. زیرساخت فیزیکی ساده‌ شده

با تعداد سرورهای کمتر، تعداد رک‌ها (Racks) و کابل‌ها در دیتاسنتر کاهش چشمگیری می‌یابد. این امر استقرار و عیب‌یابی را ساده می‌کند و به تیم اجازه می‌دهد تا همان اهداف را با اشغال فضای کمتر دنبال کند.

۳. کاهش هزینه‌ های سخت‌ افزاری و امکانات

یکپارچه‌‌سازی سرور هزینه سخت‌افزار دیتاسنتر را کاهش می‌دهد و به انرژی و توان خنک‌کننده کمتری هم نیاز دارد. یکپارچه‌سازی سرور ازطریق مجازی سازی یکی از راه‌های صرفه‌جویی در هزینه برای سازمان‌هایی با تعداد سرورهای بزرگ است.

۴. تطبیق‌ پذیری بیشتر

قبل از آنکه هر VM به‌عنوان نمونه مستقل خود موجودیت بیابد، هر VM باید یک سیستم‌عامل مستقل را اجرا کند. با‌این‌حال، سیستم‌عامل می‌تواند بین ماشین‌های مجازی متفاوت باشد و به سازمان اجازه دهد تا هر ترکیب دلخواه از ویندوز و لینوکس و سایر سیستم‌عامل‌ها را روی همان سخت‌افزار فیزیکی مستقر کند. چنین انعطاف‌پذیری‌ای در استقرار سرورهای فیزیکی سنتی واقعاً بی‌نظیر است.

۵. مدیریت بهبود یافته 

مجازی سازی سرور کنترل منابع و ایجاد نمونه VM را به‌طورمتمرکز انجام می‌دهد. مجازی ‌سازی مدرن ابزارها و ویژگی‌های زیادی را دراختیار مدیران IT قرار می‌دهد تا باعث بهبود کنترل و نظارت بر محیط مجازی‌سازی‌شده شود. به‌عنوان مثال، ویژگی‌های Live Migration به یک ماشین مجازی اجازه می‌دهد تا بین دو سرور فیزیکی بدون توقف Workload جابه‌جا شود. ویژگی‌ Data protection نیز می‌تواند وضعیت یک VM را در هر نقطه از زمان ثبت کند تا پس از خطاها یا بلایای غیرمنتظره بازیابی شود. در‌نهایت، مجازی‌سازی به مدیریت متمرکز کمک می‌کند و به مدیران اجازه می‌دهد تا تمام ماشین‌های مجازی را در محیط ببینند.

معایب مجازی سازی سرور چیست؟

مزایایی که مجازی ‌سازی سرور برای سازمان به‌ارمغان می‌آورد، انکارپذیر نیست؛ ولی نرم‌افزار مجازی ‌سازی معایب احتمالی متعددی به‌همراه دارد که باید در نظر گرفته شود. ازجمله این معایب عبارت‌اند از:

۱. ریسک و در‌ دسترس‌ بودن

اجرای Workload‌های متعدد روی یک کامپیوتر فیزیکی، خطرهایی برای شرکت به‌همراه دارد. قبل از ظهور مجازی سازی، خرابی سرور تنها بر Workload مرتبط تأثیر می‌گذاشت؛ اما با مجازی سازی خرابی سرور می‌تواند بر Workload متعدد تأثیر بگذارد و به‌طوربالقوه باعث اختلال بیشتر در عملکرد سازمان، کارمندان، شرکا و مشتریان آن شود. متخصصان IT باید مسائلی مانند توزیع حجم کار را در نظر بگیرند و با تکنیک‌های بازیابی VM‌های حیاتی پس از خطاهای زیرساخت فیزیکی آشنا باشند.

۲. پدیده تکثیر VM یا Sprawl VM

یکی از مشکلات دائمی مجازی ‌سازی سرور چیست؟ ماشین‌های مجازی! یکی از مشکلات اساسی، ایجاد و در‌نهایت کنار‌گذاشتن هرچند ناخواسته ماشین‌های مجازی است. ماشین‌های مجازی استفاده‌نشده یا غیرضروری همچنان منابع ارزشمند سرور را مصرف می‌کنند؛ اما هیچ کار ارزشمندی انجام نمی‌دهند. با گذشت زمان، ماشین‌های مجازی تکثیر می‌شوند و تیم با کمبود منابع مواجه خواهد شد؛ تا جایی که به سرمایه‌گذاری برنامه‌ریزی‌نشده برای ارتقای ظرفیت منابع مجبور می‌شوند. این پدیده به نام Sprawl VM یا Sprawl سرور مجازی مشهور است. پس ماشین‌های مجازی غیرضروری باید شناسایی و از رده خارج شوند تا منابع برای استفاده مجدد آزاد شوند.

۳. کمبود منابع 

مجازی ‌سازی سرور باعث می‌شود که استفاده از منابع معمولی سرور فراتر از حد برود. به این مسئله Memory Overcommitment می‌گویند. Memory Overcommitment نامطلوب است؛ زیرا با ایجاد تأخیر دسترسی به هارد دیسک، بهره‌وری ماشین مجازی را کاهش می‌دهد.

۴. تخلفات لایسنس

هایپروایزرها و ابزارهای مدیریتی مرتبط با قابلیت مجازی سازی سرور گاهی هزینه‌های اضافی به سازمان تحمیل می‌کنند؛ به‌همین‌دلیل، بر لایسنس هایپروایزر باید به‌دقت نظارت کنید تا شرایط و ضوابط قراردادهای لایسنس‌های نرم‌افزار رعایت شود. تخلفات مربوط به لایسنس می‌تواند مشکلات قانونی و جریمه‌های مالی بسیاری برای متخلفان به‌بار آورد.

۵. تجربه

پیاده‌سازی و مدیریت موفقیت‌آمیز محیط مجازی، به تخصص اعضای تیم IT بستگی دارد. عواملی همچون «دانش» و «تجربه» برای اطمینان از تهیه ایمن منابع و نظارت و بازیابی به‌موقع و اطمینان از در‌دسترس‌بودن مداوم در هر Workload ضروری هستند و به مدیریت ماشین‌های مجازی جدید در طول چرخه عمر VM کمک می‌کنند.

کاربردهای مجازی سازی

کاربرد محازی سازی سرور چیست؟ ثابت شده است که مجازی سازی سرور فناوری مطمئن و کارآمدی است که در دو دهه اخیر در بسیاری از دیتاسنترها نفوذ کرده است. با‌این‌حال، نمی‌توان منکر شد که سازمان‌ها همچنان درزمینه استفاده‌های این فناوری و برنامه‌های کاربردی برای استقرار مجازی سازی با مشکلاتی روبه‌رو هستند. امروزه، مجازی سازی سرور را می‌توان در استفاده سازمانی و پروژه‌ها و اهداف تجاری مشاهده کرد. در‌ادامه، کاربردهای مجازی سازی را دقیق‌تر بررسی می‌کنیم.

۱. ادغام سرور

ادغام سرور مهم‌ترین کاربرد مجازی سازی سرور است تا تعداد سرورها را برای سازمان کاهش دهد. با مجازی سازی سرور، هزینه‌های خرید و نگه‌داری سرور کاهش می‌یابد و فضاهایی در دیتاسنتر آزاد می‌شود و نیاز به برق و توان سرمایش برای آن کاهش می‌یابد. در‌نهایت، با مجازی ‌سازی به صرفه‌جویی در منابع دست خواهید یافت.

۲. توسعه و آزمایش

مجازی ‌سازی سرور از محیط‌های تولید و Workload پشتیبانی می‌کند؛ اما انعطاف‌پذیری و سهولتی که مجازی ‌سازی برای تهیه و استقرار VM به‌ارمغان می‌آورد، آن را برای توسعه و آزمایش طرح‌ها آماده می‌کند.

۳. بهبود دسترسی

 نرم‌افزار مجازی ‌سازی معمولاً مجموعه‌ای از ویژگی‌ها و عملکردها را شامل می‌شود که می‌تواند قابلیت اطمینان و در‌دسترس‌بودن بارهای کاری (Workloads) در حال اجرا در ماشین‌های مجازی را افزایش دهد. به‌عنوان مثال، Live Migration به ماشین مجازی کمک می‌کند تا بین سرورهای فیزیکی بدون توقف Workload جابه‌جا شود.

مدیریت مجازی سازی سرور

مدیریت مجازی سازی سرور در سراسر شرکت به ترکیبی از سیاست‌های روشن و برنامه‌ریزی دقیق و ابزارهای توانمند وابسته است. مدیریت مجازی ‌سازی را معمولاً می‌توان ازطریق مجموعه‌ای از بهترین شیوه‌های رایج روشن کرد که بر اهمیت زیرساخت و کسب‌وکار تأکید می‌کنند.

۱. برنامه داشته باشید

مجازی سازی سرور را به‌خاطر خودش انتخاب نکنید! مجازی سازی سرور مزایای زیادی دارد؛ اما نمی‌توان منکر هزینه‌ها و پیچیدگی‌هایش شد. سازمانی که قصد دارد برای اولین‌بار از مجازی سازی استفاده کند، باید درک روشنی از چرایی و مکان این فناوری در طرح تجاری داشته باشد. به‌طورمشابه، سازمان‌هایی که قبلاً از مجازی‌سازی کرده‌اند، باید بدانند که چرا و چگونه گسترش نقش مجازی‌سازی به‌سود کسب‌وکار آن‌ها تمام خواهد شد. پاسخ ممکن است به‌اندازه صرفه‌جویی در هزینه یا وسیله‌ای برای پشتیبانی از پروژه‌های توسعه نرم‌افزار فعال خارج از محیط تولید واضح باشد.

۲. سخت‌ افزار را ارزیابی کنید

نرم‌افزار مجازی سازی سرور، هم هایپروایزر و هم ابزارهای مدیریتی، باید خریده و نگه‌داری شود. تعداد سیستم‌ها و برنامه‌هایی که قرار است مجازی ‌سازی شوند، بشناسید و زیرساخت‌ها را متناسب با آن‌ها تعیین کنید. تقریباً همه سخت‌افزارها برای مجازی‌سازی مناسب هستند؛ اما برای جلوگیری از بروز ناسازگاری یا سخت‌افزار ناکافی حین نصب، تدابیر لازم را ازقبل بیندیشید.

۳. آزمایش کنید و یاد بگیرید

قبل از مجازی سازی جدید، معمولاً یک دوره آزمایش و ارزیابی انجام می‌شود؛ به‌خصوص زمانی‌که استفاده از این فناوری برای سازمان و تیم IT اتفاق جدیدی باشد. در چنین شرایطی، دانش کافی تیم IT حرف اول را می‌زند. تیم‌های IT باید قبل از استقرار و استفاده از پلتفرم مجازی سازی، با نحوه کار آن کاملاً آشنا باشند. حتی اگر با مجازی ‌سازی سرور آشنایی قبلی داشته باشند، حرکت به‌سمت مجازی ‌سازی با Workload جدید، باید شامل شناخت ابزارهای متناسب و اعتبارسنجی فرایند باشد.

۴. روی کسب‌ و کار تمرکز کنید

مجازی ‌سازی سرور باید براساس نیازهای کسب‌وکار، ازجمله امنیت و انطباق با قوانین و مقررات و تداوم کسب‌وکار و چرخه‌های عمر VM دیپلوی و استفاده شود؛ بنابراین، ابتدا نیازسنجی و ابعاد کسب‌وکار خود را از زوایای مختلف بررسی کنید.

۵. سلسله‌ مراتب را رعایت کنید

از ابتدایی‌ترین‌ها شروع کنید و بسازید! سازمان‌هایی که به‌تازگی وارد مجازی ‌سازی سرور شده‌اند، باید دوره آزمایش و ارزیابی را با مجازی ‌سازی کوچک و غیربحرانی مانند (سرورهای آزمایشی) پشت‌سر بگذارند.
در این مسیر، به‌دنبال بردهای کوچک و سریع باشید تا تجربه‌ کاری‌تان بیشتر شود. همچنین، فوت‌وفن عیب‌یابی را بیاموزید و جایگاه مجازی سازی را با کمترین ریسک درک کنید. حرکت براساس تجربه و تخصص در مجازی سازی کوچک، شما را آماده ورود به پروژه‌های مجازی سازی پیچیده‌تر می‌کند.

۶. دستورالعمل‌ ها را تعیین کنید

ازآن‌جاکه سازمان از مجازی سازی سرور استقبال می‌کند، ایجاد و اتخاذ دستورالعمل‌ها درباره تأمین و نظارت و چرخه حیات VM ضروری است. دستورالعمل‌ها کمک می‌کنند که هزینه‌ها مدیریت و با جلوگیری از VM Sprawl، از هدر‌رفتن منابع جلوگیری شود. البته دستورالعمل‌ها باید به‌صورت دوره‌ای بازبینی و در طول زمان به‌روزرسانی شوند.

۷. یک ابزار را انتخاب کنید

انتخاب ابزارهای مدیریت مجازی سازی معمولاً اولین قدم در استراتژی مجازی سازی سازمان‌ها نیست. ابزارهای مدیریت مجازی سازی سرور براساس طیف گسترده‌ای از معیارها انتخاب می‌شوند؛ ازجمله هزینه‌های لایسنس، پشتیبانی از قالب‌ها و اتوماسیون، کنترل مستقیم روی ماشین‌های مجازی و فضای ذخیره‌سازی و حتی توانایی برای Self-Service.
تیم‌ها می‌توانند از بین بسیاری از ابزارهای مدیریت مجازی سازی سرور، گزینه‌ای را انتخاب کنند که ازنظر ویژگی، پیچیدگی، سازگاری و هزینه پذیرفتنی هستند. به‌عنوان مثال، Microsoft System Center از Hyper-V پشتیبانی می‌کند؛ درحالی‌که سرور vCenter برای هایپروایزرهای VMware مناسب است.

جمع‌بندی

حالا که به‌طور‌جامع توضیح دادیم مجازی سازی سرور چیست، بد نیست بررسی کنیم که چرا مجازی سازی سرور و استفاده از این تکنولوژی چه ضرورتی دارد؟
مجازی سازی سرور روشی مقرون‌به‌صرفه برای ارائه خدمات میزبانی وب و استفاده مؤثر از منابع موجود در زیرساخت فناوری اطلاعات است. بدون مجازی سازی سرور، سرورها فقط از بخش کوچکی از قدرت پردازش خود استفاده می‌کنند. این موضوع باعث می‌شود که بخشی از قدرت سرورها بیکار بماند و بهره‌وری کلی کاهش پیدا کند؛ زیرا بار کاری (Workload) فقط در بخشی از سرورهای شبکه توزیع می‌شود.

بدون مجازی سازی سرور دیتاسنترها مملو از سرورهای ناکارآمد می‌شوند که نتیجه‌ای جز هدر‌رفتن منابع و قدرت ندارند. با تقسیم هر سرور فیزیکی به چندین سرور مجازی و پیاده‌سازی مفهوم مجازی سازی سرورها، هر سرور مجازی اجازه دارد تا به‌عنوان یک دستگاه فیزیکی منحصربه‌فرد وارد عمل شود. هر سرور مجازی می‌تواند برنامه‌ها و سیستم‌عامل خود را اجرا کند. این فرایند با افزایش ظرفیت هر ماشین فیزیکی، استفاده از منابع را افزایش می‌دهد.

سؤالات متداول

۱. مجازی سازی سرور چیست؟

مجازی سازی سرور فرایند تقسیم یک سرور فیزیکی به چندین سرور مجازی منحصربه‌فرد با استفاده از برنامه‌ای نرم‌افزاری است. هر سرور مجازی می‌تواند سیستم‌عامل‌های خود را به‌طورمستقل اجرا کند.

۲. انواع Hypervisor چیست؟

Bare-Metal و Hosted Hypervisor انواع هایپروایزرها هستند که اولی مستقیم روی سخت‌افزار (سرور) و دومی روی سیستم‌عامل  نصب می‌شود. ناگفته نماند Hosted Hypervisor امنیت و بازده کمتری از Bare-Metal دارد.

۳. نرم‌ افزارهای معروف مجازی سازی در سرور کدام‌اند؟

ESXi، مایکروسافت‌Hyper V ،‌VMware vSphere ،‌Red Hat Virtualization ،‌Proxmox VE ، Virtuozzo و Citrix XenServer نرم‌افزارهای معروف مجازی سازی در سرور به‌شمار می‌آیند.