زیرساخت سنتی و زیرساخت ابری، کدام‌یک بهتر است؟
در این مقاله میخوانید
همانطور که می‌دانید، کسب‌وکارهایی که در انتخاب زیرساخت درست دچار تردید یا اشتباه شوند، خیلی زود از رقبا عقب می‌مانند. انتخاب میان زیرساخت سنتی و زیرساخت ابری می‌تواند مسیر رشد و موفقیت یک سازمان را تعیین کند. هر دو مدل در ظاهر یک هدف مشترک دارند: فراهم کردن سرورها، ذخیره‌سازی داده‌ها و پشتیبانی از خدمات حیاتی کسب‌وکار. واقعیت این است که تفاوت‌های زیرساخت سنتی و ابری می‌تواند مسیر آینده سازمان شما را تغییر دهد! در این مقاله از بخش سرویس‌های میزبانی پارس‌پک با ویژگی‌ها، تفاوت‌ها، مزایا و معایب هر دو زیرساخت ابری و سنتی آشنا می‌شوید. در پایان این مقاله می‌توانید تصمیم بگیرید کدام گزینه برای کسب‌وکار شما بهترین انتخاب است.
زیرساخت سنتی چیست؟
زیرساخت سنتی (Traditional IT Infrastructure) همان مدل کلاسیک مدیریت فناوری اطلاعات است. در این مدل مجموعه‌ای از سرورها، ذخیره‌ساز (storage) و تجهیزات شبکه به‌صورت فیزیکی در سازمان نصب، نگهداری و مدیریت می‌شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرورها، مقاله سرور چیست را بخوانید.
در زیرساخت سنتی، همه فرایندها از نصب و پیکربندی تا مدیریت سرور، به‌صورت دستی صورت می‌گیرند. این مدل کنترل بالایی را ارائه می‌دهد اما هزینه سرمایه‌گذاری (CapEx)، محدودیت در مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری از مسائل چالش‌برانگیز آن است.
مزایا و معایب زیرساخت سنتی
در این بخش قصد داریم به جزئیات و ویژگی‌های کلیدی زیرساخت سنتی بپردازیم. از کنترل کامل بر تجهیزات گرفته تا امنیت، مقیاس‌پذیری و مدیریت منابع. هر یک از این ویژگی‌ها تاثیر مستقیمی بر نحوه عملکرد و تصمیم‌گیری برای کسب‌وکارها دارند.
- کنترل کامل بر تجهیزات و داده‌ها: در این سیستم، سازمان، مالکیت کامل سرورها و storage را برعهده دارد.
- امنیت فیزیکی و سایبری: نگهداری داده‌ها در دیتاسنترهای داخلی، امکان مدیریت کامل امنیت و سیاست‌های داخلی سازمان را فراهم می‌کند.
- هزینه‌های سرمایه‌ای زیاد: خرید، نصب و نگهداری تجهیزات، نیازمند بودجه قابل توجه و برنامه‌ریزی بلندمدت است.
- انعطاف‌پذیری (Scalability) محدود و مقیاس‌پذیری چالش‌برانگیز: اضافه کردن سرور یا فضای ذخیره‌سازی، به زمان، فضای فیزیکی و مدیریت دستی نیاز دارد.
- مدیریت سرور و منابع به‌صورت دستی: تمام عملیات نگهداری و مدیریت سرورها توسط تیم فنی داخلی انجام شده و قابلیت انجام خودکار محدودی دارد.
- پایداری و قابلیت اطمینان بالا در صورت نگهداری درست: زیرساخت سنتی در صورت رعایت اصول نگهداری و مانیتورینگ مستمر، می‌تواند هم دسترس‌پذیری پایدار (High Availability) و هم قابلیت اطمینان (Reliability) بالایی را برای سازمان فراهم کند.
زیرساخت ابری چیست؟
زیرساخت ابری یا Cloud Infrastructure مجموعه‌ای از سرورها، ذخیره‌سازها و خدمات شبکه است که به صورت مجازی و از طریق اینترنت در دسترس قرار می‌گیرد. این مدل امکان رایانش ابری انعطاف‌پذیر و مقیاس‌پذیر را فراهم می‌کند. تجهیزات فیزیکی در دیتاسنترهای ارائه‌دهندگان خدمات میزبانی (Hosting Services) قرار داشته و کاربران به شکل سرویس‌محور به آن‌ها دسترسی دارند. با استفاده از زیرساخت ابری هزینه‌های عملیاتی کاهش پیدا می‌کند و مدیریت زیرساخت ساده می‌شود. زیرساخت ابری به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود:
۱. زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS – Infrastructure as a Service): ارائه سرورهای مجازی، استوریج و شبکه به‌صورت انعطاف‌پذیر. در این مدل سازمان می‌تواند سیستم‌عامل و نرم‌افزارهای مورد نیاز را خود نصب و مدیریت کند.
۲. پلتفرم به عنوان سرویس (PaaS – Platform as a Service): محیط توسعه آماده برای برنامه‌ها و اپلیکیشن‌ها. برنامه‌نویسان می‌توانند بدون نگرانی از مدیریت سرور و شبکه، برنامه‌های خود را توسعه و اجرا کنند.
۳. نرم‌افزار به عنوان سرویس (SaaS – Software as a Service): ارائه نرم‌افزارهای کاربردی از طریق اینترنت. کاربران می‌توانند به سرویس‌هایی مثل ایمیل، CRM یا ابزارهای همکاری دسترسی پیدا کنند.
برای مطالعه بیشتر در مورد رایانش ابری مقاله زیر را بخوانید:
ویژگی‌های زیرساخت ابری
زیرساخت ابری با قابلیت‌های منحصربه‌فرد خود، کسب‌وکارها را قادر می‌سازد تا منابع‌شان را به شکل انعطاف‌پذیر و بهینه مدیریت کنند. در این بخش با ویژگی‌های کلیدی و کاربردی این سیستم آشنا می‌شویم؛ از مقیاس‌پذیری سریع و کاهش هزینه‌ها گرفته تا امنیت پیشرفته، مجازی‌سازی و دسترسی جهانی. با بررسی این خصوصیات، می‌بینیم که چگونه زیرساخت ابری به رشد و بهینه‌سازی عملیاتی سازمان شما کمک می‌کند.
- مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری بالا: افزایش یا کاهش منابع به سرعت و بدون نیاز به سخت‌افزار فیزیکی (Scalability) انجام می‌شود.
- کاهش هزینه‌های عملیاتی و هاستینگ: مدل پرداخت بر اساس مصرف بوده و نیازی به سرمایه بالایی ندارید.
- دسترسی جهانی و بدون محدودیت جغرافیایی: سرویس‌ها و داده‌ها از هر نقطه‌ای با اینترنت قابل دسترسی هستند.
- خودکارسازی (automation) و مدیریت آسان: عملیات نگهداری و مدیریت سرور به‌صورت خودکار و توسط ارائه‌دهنده صورت می‌گیرد.
- امنیت پیشرفته و رعایت استانداردها: از پروتکل‌های امنیت سایبری و فناوری‌های مدرن مانند رمزنگاری داده‌ها و دیوارهای حفاظتی استفاده می‌شود.
- مجازی‌سازی گسترده: امکان استفاده از چندین محیط مجازی روی یک سرور فیزیکی (Virtualization) و بهره‌وری بهتر منابع وجود دارد.
- خدمات متنوع ابری (Cloud Services): سه دسته اصلی IaaS، PaaS، SaaS و زیرساخت هیبریدی (Hybrid Infrastructure) برای پاسخ به نیازهای مختلف کسب‌وکار در دسترس‌اند.
تفاوت زیرساخت ابری و سنتی
زیرساخت سنتی و زیرساخت ابری در اصل کار یکسانی انجام می‌دهند اما تفاوت‌های مهمی در نحوه پیاده‌سازی، هزینه، مدیریت و انعطاف‌پذیری‌شان وجود دارد. در ادامه، این تفاوت‌ها را از چند جنبه کلیدی بررسی کرده و دیدگاه روشن‌تری را برای تصمیم‌گیری به شما ارائه می‌دهیم.
| ویژگی | زیرساخت سنتی | زیرساخت ابری |
|---|---|---|
| مالکیت تجهیزات | سازمان مربوطه | دیتاسنتر ارائه‌دهنده خدمات |
| هزینه | سرمایه بالا (CapEx) | پرداخت بر اساس مصرف (OpEx) |
| مقیاس‌پذیری | محدود، نیازمند زمان و منابع فیزیکی | سریع و خودکار |
| مدیریت | نیازمند تیم IT داخلی و نگهداری دستی | مدیریت آسان، خودکار و ابزار محور |
| امنیت | کنترل کامل روی داده‌ها و امنیت داخلی | پروتکل‌های پیشرفته امنیت سایبری و رمزنگاری |
مقایسه از لحاظ هزینه
- زیرساخت سنتی: در این مدل، سازمان باید از همان ابتدا سرمایه‌گذاری بزرگی روی خرید سرورها، ذخیره‌سازها و تجهیزات شبکه انجام دهد. هزینه‌های پنهانی مانند نگهداری، تعمیرات سخت‌افزاری و ارتقای دوره‌ای تجهیزات نیز به مرور اضافه می‌شوند. همین موضوع،مدیریت مالی را در بلندمدت دشوار می‌کند.
- زیرساخت ابری: زیرساخت ابری با مدل پرداخت بر اساس مصرف (Pay as you go) عمل می‌کند؛ یعنی کسب‌وکار تنها به اندازه استفاده واقعی از منابع هزینه می‌پردازد. دیگر خبری از هزینه‌های سرمایه‌ای سنگین نیست و بار مالی به هزینه‌های جاری تبدیل می‌شود. این موضوع برای استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای در حال رشد، مزیت رقابتی خوبی به شمار می‌رود.
بررسی تفاوت در عملکرد
- زیرساخت سنتی: این زیرساخت به طور معمول عملکردی پایدار و قابل پیش‌بینی را ارائه می‌دهد. البته به شرطی که تجهیزات به‌طور منظم نگهداری شوند و یک تیم فنی متخصص همیشه در دسترس باشد! اگر بخشی از سخت‌افزار دچار مشکل شود، بازیابی و بازگشت به حالت عادی زمان و هزینه بالایی را می‌طلبد.
- زیرساخت ابری: در سمت دیگر، زیرساخت ابری امکان دسترسی به منابع پویا و مقیاس‌پذیر را فراهم می‌کند. این یعنی در زمان افزایش بار کاری، سیستم به‌صورت خودکار منابع بیشتری در اختیار می‌گذارد و در مواقع کاهش بار، آن‌ها را آزاد می‌کند. همچنین با استفاده از فناوری‌هایی مانند Load Balancer و Virtualization، زمان قطعی به حداقل رسیده و بهره‌وری کلی سیستم بالاتر می‌رود.
تفاوت در مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری
- زیرساخت سنتی: در این مدل، اگر کسب‌وکاری بخواهد ظرفیت بیشتری برای پردازش یا ذخیره‌سازی داشته باشد، باید سخت‌افزار جدید خریداری کند. با این وجود به فضای فیزیکی بیشتر در دیتاسنتر نیاز داشته و زمان زیادی نیز صرف نصب و پیکربندی تجهیزات می‌شود. این روند پرهزینه، از واکنش سریع سازمان به تغییرات بازار یا رشد ناگهانی ممانعت می‌کند.
- زیرساخت ابری: زیرساخت ابری امکان مقیاس‌پذیری لحظه‌ای را فراهم می‌کند. پیش‌تر گفتیم منابع مورد نیاز به‌صورت خودکار و بدون نیاز به صرف زمان و هزینه، افزایش یا کاهش می‌یابد. این انعطاف‌پذیری، سازمان‌ها را به‌راحتی با تغییرات حجم کاری یا نیازهای جدیدشان هماهنگ می‌سازد.
مقایسه از لحاظ امنیت
- زیرساخت سنتی: در این مدل، تمام داده‌ها و سرورها در محیط فیزیکی سازمان نگهداری شده و تیم داخلی به‌طور مستقیم مسئول مدیریت دسترسی‌ها، پایش تهدیدات و اجرای سیاست‌های امنیتی است. چنین ساختاری برای سازمان‌هایی با داده‌های محرمانه یا ملزم به رعایت مقررات سختگیرانه، کنترل و اطمینان بیشتری ایجاد می‌کند.
- زیرساخت ابری: ارائه‌دهندگان خدمات ابری از فناوری‌های نوین امنیتی مانند رمزنگاری پیشرفته، سیستم‌های تشخیص نفوذ، فایروال‌های هوشمند و مانیتورینگ ۲۴ ساعته استفاده می‌کنند. با این حال، امنیت در فضای ابری بر اساس مدل مسئولیت مشترک تعریف می‌شود؛ یعنی ارائه‌دهنده زیرساخت امنیت فیزیکی و بستر سرویس را تضمین می‌کند، اما مدیریت دسترسی‌ها و حفاظت از داده‌ها همچنان بر عهده خود سازمان است.
تفاوت در نگهداری و مدیریت
- زیرساخت سنتی: در مدل سنتی، مسئولیت نگهداری کامل سیستم‌ها؛ از نصب و به‌روزرسانی نرم‌افزارها تا بررسی سلامت سرورها و رسیدگی به مشکلات سخت‌افزاری بر عهده تیم فنی سازمان است. این موضوع کنترل بیشتری به سازمان می‌دهد، اما نیازمند نیروی انسانی متخصص و صرف زمان و هزینه بالاست.
- زیرساخت ابری: در زیرساخت ابری بیشتر کارهای مربوط به نگهداری و به‌روزرسانی توسط ارائه‌دهنده خدمات انجام می‌شود. تیم داخلی می‌تواند به‌جای درگیری با مشکلات زیرساختی، انرژی خود را صرف بهبود فرایندها، توسعه محصول و بهینه‌سازی زیرساخت فناوری اطلاعات (IT Infrastructure) کند.
کدام زیرساخت برای چه کسب‌وکاری مناسب است؟
انتخاب بین زیرساخت سنتی و زیرساخت ابری به نیازها، اندازه و نوع کسب‌وکار شما بستگی دارد. هر یک از این دو سرویس نقاط قوت خاص خود را دارند و در شرایط مختلف می‌توانند بهترین عملکرد را ارائه دهند. زیرساخت ابری برای کسب‌وکارهایی مانند استارتاپ‌های نوپا، فروشگاه‌های اینترنتی، شرکت‌های خدماتی و کسانی که قصد دارند از سرویس‌های IaaS، PaaS یا SaaS استفاده کنند. زیرساخت سنتی هم برای افرادی که با داده‌های حساس و مهم سروکار دارند یا کسب‌وکارهایی مثل بانک‌ها، سازمان‌های دولتی و مراکز مالی مناسب است.
هاست ابری خود را از پارس‌پک تهیه کنید.
برای برخورداری از بهترین شرایط خرید هاست ابری در ایران، پارس‌پک را انتخاب کنید. پشتیبانی ۲۴ ساعته حرفه‌ای و شرایط پرداختی فوق‌العاده مناسب تنها بخشی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این هاست هستند.
منظور از زیرساخت ترکیبی چیست؟
همانطور که از نامش پیداست، زیرساخت ترکیبی (Hybrid Infrastructure) مدلی است که ویژگی‌های زیرساخت سنتی و ابری را با هم ترکیب می‌کند تا بهترین مزایا را در اختیار کسب‌وکارها قرار دهد. در این مدل، بخش‌هایی از داده‌ها و برنامه‌ها روی سرورهای داخلی نگهداری می‌شوند و بخش‌های دیگر از رایانش ابری و خدمات ارائه‌دهندگان بهره می‌برند. مزایای اصلی زیرساخت ترکیبی برای کسب‌وکارها شامل موارد زیر اند:
۱. انعطاف‌پذیری بالا و مقیاس سریع: کسب‌وکارها می‌توانند در صورت افزایش ناگهانی حجم کاربران یا بار کاری، منابع ابری را به‌سرعت فعال کنند. برعکس، اگر نیاز کاهش پیدا کند، منابع آزاد می‌شوند. این ویژگی برای شرکت‌هایی با فعالیت‌های فصلی یا پروژه‌های متغیر مزیتی مهم به شمار می‌آید.
۲. بهینه‌سازی هزینه‌ها: زیرساخت ترکیبی با ترکیب سرمایه‌گذاری اولیه در بخش سنتی و هزینه‌های عملیاتی در بخش ابری، امکان مدیریت هوشمند مالی را فراهم می‌کند. داده‌های دائمی و پایدار در زیرساخت سنتی نگهداری می‌شوند، در حالی که برای پردازش‌های مقطعی یا پروژه‌ای از منابع ابری استفاده می‌شود. به همین دلیل هم هزینه نهایی کاهش یابد.
۳. تداوم کسب‌وکار و دسترس‌پذیری بالا: زیرساخت ترکیبی با ایجاد یک معماری توزیع‌شده، ریسک از کار افتادن کامل سرویس را کاهش می‌دهد. حتی اگر سرورهای داخلی دچار مشکل شوند، بخش ابری همچنان فعال می‌ماند و کاربران بدون اختلال جدی به خدمات دسترسی دارند.
تضمین موفقیت کسب‌وکارهای اینترنتی با سرورهای منحصربه‌فرد پارس‌پک
کسب‌وکار اینترنتی خود را با خرید سرورهای پارس‌پک به رشد و موفقیت برسانید. این سرورها بهترین و باکیفیت‌ترین گزینه‌های موجود در ایران هستند.
جمع‌بندی
زیرساخت سنتی و زیرساخت ابری، هر دو ستون‌های اصلی در دنیای فناوری اطلاعات بوده و نقش مهمی در فراهم کردن منابع محاسباتی و ذخیره‌سازی ایفا می‌کنند. با این حال، تفاوت‌های آن‌ها در هزینه، مقیاس‌پذیری، امنیت و شیوه مدیریت باعث می‌شود هر کدام برای نوع خاصی از کسب‌وکار مناسب‌تر باشند. در نهایت، تصمیم‌گیری درباره انتخاب زیرساخت به ماهیت کسب‌وکار، نوع داده‌ها، بودجه، اهداف رشد و میزان حساسیت امنیتی بستگی دارد.
سوالات متداول
آیا زیرساخت ابری برای کسب‌وکار کوچک یا استارتاپ مناسب است؟
بله، چرا که امکان مقیاس‌پذیری سریع و کاهش هزینه‌های عملیاتی را فراهم می‌کند و نیازی به سرمایه‌گذاری سنگین اولیه ندارد.
کسب‌وکارهای حساس به اطلاعات خود باید از زیرساخت سنتی استفاده کنند یا ابری؟
برای سازمان‌هایی که امنیت و کنترل داده‌ها حیاتی است، زیرساخت سنتی گزینه مناسب‌تری است. البته می‌توان از مدل ترکیبی نیز برای انعطاف و بهره‌گیری از خدمات ابری استفاده کرد.
هزینه زیرساخت ابری و سنتی چقدر است؟
هزینه وابسته به میزان مصرف و نوع سرویس‌هاست. برخلاف سرورهای سنتی، در ابری شما فقط برای منابع استفاده‌شده پول می‌دهید. برای بار کاری ثابت طولانی، زیرساخت سنتی ممکن است اقتصادی‌تر باشد.
آیا می‌توان همزمان از زیرساخت ابری و سنتی باهم استفاده کرد؟
بله، زیرساخت ترکیبی به شما امکان می‌دهد داده‌های حساس را روی سرورهای داخلی نگه داشته و بارهای متغیر یا خدمات جدید را روی ابری اجرا کنید.