Redis چیست؟ معرفی ویژگی‌ها و آموزش نصب ردیس در لینوکس

Redis چیست؟ ردیس یکی از پایگاه‌‌های داده NoSQL و Open-Source است که چندین کتابخانه دارد و زبان‌های برنامه‌نویسی اصلی و حتی برخی از زبان‌های مبهم را پوشش می‌دهد. این پایگاه داده ویژه طیف وسیعی از داده‌ها با حجم متفاوت است؛ از چند مگابایت گرفته تا صدها ترابایت. Redis به زبان ANSI C نوشته شده است و در اکثر سیستم‌های POSIX مانند BSD و Linux و OS X کار می‌کند. در این مقاله از بلاگ پارس پک، شما با مفهوم Redis چیست آشنا می‌شوید. علاوه بر این، قصد داریم درباره مزیت‌ها، ویژگی‌ها، نحوه نصب Redis و پیکربندی آن نیز به‌طور‌مفصل توضیح دهیم؛ پس تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

Redis چیست و چرا استفاده از آن اهمیت دارد؟

Redis مخفف‌ REmote DIctionary Server و برنامه‌ای منبع‌باز است که داده‌ها را به‌سرعت ذخیره می‌کند. از Redis می‌توان به‌عنوان پایگاه داده، کش ردیس، ،Message Broker و Queue استفاده کرد. از‌آن‌جاکه Redis داده‌ها را به‌جای دیسک یا SSD در حافظه RAM نگه‌داری می‌کند، سرعت و امنیت و عملکرد بی‌نظیری ارائه می‌دهد.

ردیس داده‌ها را به‌صورت Key-Value در RAM ذخیره‌سازی می‌کند. این یعنی برای هر کلید (Key) مقدار مشخصی (Value) تعریف می‌شود و این مقادیر را از‌طریق دیتابیس ردیس می‌توانید بازخوانی کنید. شاید این سوال ذهن شما را درگیر کرده باشد که دیتابیس Redis چیست؟ در زیر به توضیح آن می‌پردازیم.

اهمیت استفاده از ردیس زمانی مشخص می‌شود که تمام داده‌ها را می‌توانید در حافظه ذخیره و سریع‌ترین عملکرد ممکن را هنگام خواندن یا نوشتن داده‌ها تجربه کنید. وب‌سایت‌ها برای ارائه مطالب روزانه خود به میلیون‌ها کاربر نیاز دارند که داده‌ها را از سرور اصلی بخوانند؛ اما انجام این کار ممکن است زمان‌بر و هزینه‌های زیادی نیز به‌دنبال داشته باشد. بنابراین، بهترین کار استفاده از پایگاه داده موقت برای به‌نمایش‌گذاشتن سریع اطلاعات خواهد بود. دراین‌میان، بهترین گزینه موجود استفاده از Redis به‌عنوان پایگاه داده موقت است. تا به اینجای کار با مفهوم دیتابیس Redis چیست آشنا شدید. درادامه، به سایر توضیحات تکمیلی درباره ردیس می‌پردازیم.

زمان‌های پاسخ‌دهی Redis به کمتر از میلی‌ثانیه‌ می‌رسد و میلیون‌ها درخواست را در هر ثانیه برای برنامه‌های هم‌زمان در زمینه‌های مختلف فعال می‌کند. فراموش نکنید که Stack Overflow پنج سال متوالی ردیس را به‌عنوان یکی از پایگاه‌های داده‌ محبوب‌ دنیا معرفی کرده است. تا به اینجا متوجه شدید که ردیس چیست، دیتابیس Redis چیست و کش Redis چیست، در ادامه این مقاله با کاربرد ردیس و مزایای آن نیز آشنا می‌شوید.

ویژگی‌ها و مزایای Redis

ردیس قابلیت‌ها و ویژگی‌های متعددی دارد که درادامه، برخی از آن‌ها را بیان می‌کنیم.

۱. افزایش کارایی

تمام داده‌های Redis در حافظه نگه‌داری می‌شوند که این موضوع امکان دسترسی به داده‌ها را با تأخیر کم و توان عملیاتی فراوان فراهم می‌کند. برای این منظور، ردیس می‌تواند عملیات‌ بیشتر و زمان‌ پاسخ‌دهی سریع‌تری را پشتیبانی کند و در‌نهایت کارایی بهتری داشته باشد؛ بنابراین، افزایش کارایی یک کاربرد ردیس به حساب می‌آید.

۲. قابلیت Data Persistence

یکی دیگر از مزایای استفاده از ردیس پایدار نگه‌داشتن و ماندگاری داده‌هاست. به‌عبارت‌دیگر، داده‌های ذخیره‌شده حتی بعد از خرابی و قطعی سرور باید از بین نروند و باقی بمانند. برای اینکه ذخیره‌سازی پایداری از داده‌ها را تجربه کنید، باید آن‌ها را روی حافظه دائمی مانند هارد دیسک نگه‌داری کنید. Redis علاوه‌بر ذخیره داده‌ها روی RAM، از آن‌ها می‌تواند بکاپ بگیرد و داخل هارد نیز ذخیره کند.

ردیس برای نگه‌داری دائمی از اطلاعاتتان از دو روش RDB و AOF استفاده و از آن‌ها پشتیبان‌گیری می‌کند. تنظیم هر دو روش به‌صورت دستی امکان‌پذیر خواهد بود. در روش RDB، هر چند ثانیه یک بار (مقدار هر ثانیه را می‌توانید به‌دلخواهتان تنظیم کنید) از اطلاعات شما بکاپ‌ گرفته و آن‌ها داخل هارد دیسک ذخیره می‌شود. در این روش، احتمال ازبین‌رفتن اطلاعات وجود دارد؛ اما در روش AOF به‌دلیل اینکه هر ثانیه از اطلاعات بکاپ گرفته می‌شود، احتمال پاک‌شدن اطلاعات به صفر می‌رسد.

۳. ساختار داده‌های مختلف

ردیس برخلاف سایر پایگاه‌های داده‌ که از ساختار Key-Value استفاده و ساختمان داده محدودی ارائه می‌کنند، تنوع گسترده‌ای از ساختمان داده‌ها را دارد که می‌تواند اکثر نیازهایتان را برآورده کند. ردیس از داده‌های گوناگونی همچون Strings ،‌Lists ،‌Sets ،‌Sorted Sets ،‌Hashes ،‌Bitmaps ،‌HyperLogLogs ،‌Streams، Geospatial و JSON پشتیبانی می‌کند که یکی دیگر از مزایای Redis محسوب می‌شود.

• Strings: متن یا داده‌های باینری تا اندازه ۵۱۲ مگابایت.
• Lists: مجموعه‌ای از Stringها (رشته‌ها) به‌ترتیبی که در پایگاه داده اضافه شده‌اند
• Sets: مجموعه‌ای نامرتب از رشته‌ها با قابلیت Intersect و Union و Diff با دیگر Setها
• Sorted Sets: مجموعه‌هایی که بر‌اساس مقداری مشخص مرتب شده‌اند
• Hashes: ساختمان داده‌ای برای ذخیره فهرستی از Fields و Values
• Bitmaps: نوعی از داده‌هاست که عملیات سطح بیت را ارائه می‌دهد
• HyperLogLogs: ساختمان داده احتمالی برای تخمین موارد یکتا در Data Set
• Streams: ساختمان داده برای ورود به سیستم Message Queue
• Geospatial: ورودی‌های مبتنی‌بر طول و عرض جغرافیایی در نقشه‌ها
• JSON: شیئی (Object) تودرتو و نیمه‌ساختار‌یافته از مقادیر نام‌گذاری‌شده که از عددها، رشته‌ها، Booleans، آرایه‌ها و سایر اشیاء پشتیبانی می‌کند

۴. سادگی و سهولت در استفاده

یک کاربرد Redis این است که به شما کمک می‌کند تا کدهای پیچیده را با کدهای کمتر و ساده‌تر بنویسید. علاوه‌براین، با Redis کدهای کمتری برای ذخیره‌سازی و دسترسی و استفاده از داده‌ها در برنامه‌هایتان خواهید نوشت. تفاوت اصلی این پایگاه داده با سایر پایگاه‌های داده‌ موجود این است توسعه‌دهندگانی که از Redis استفاده می‌کنند، از ساختار دستوری ساده می‌توانند بهره ببرند.

Redis ساختمان داده‌ها و گزینه‌های زیادی برای تعامل بیشتر با اطلاعات شما دارد. یکی دیگر از مزایای Redis پشتیبانی از زبان‌های برنامه‌نویسی متعدد است. برخی از این زبان‌ها عبارت‌اند از: Java ،Python ،‌PHP ،‌C ،‌C++ ،‌C# ،‌JavaScript ،‌Node.js ،‌Ruby ،‌R ،‌Go و… . به‌عنوان مثال، تکه‌کد زیر بیان می‌کند که برای کلید key01 مقدار thenisan را set و بعد مقدار کلید key01 را بازیابی کنید:

Redis.set("key01","Thenusan");
Redis.get("key01");

اکنون که با کاربرد های ردیس آشنا شدید، به سراغ نحوه نصب Redis در لینوکس می‌رویم.

نحوه نصب Redis در لینوکس چگونه است؟

برای نصب Redis در لینوکس به این پیش‌نیازها احتیاج است:

• دسترسی به سرور لینوکس اوبونتو 20.04 با یک کاربر غیرریشه دارای امتیازهای sudo
• دسترسی به فایروال با ufw پیکربندی‌شده

برای نصب و پیکربندی، Redis مراحل زیر را دنبال کنید:

مرحله اول: نصب و پیکربندی Redis

ما از مدیر بسته APT برای نصب Redis و از مخازن رسمی اوبونتو استفاده می‌کنیم. ابتدا با به‌روزرسانی کش بسته apt خود شروع کنید:

$ sudo apt update

سپس، Redis را با تایپ‌کردن تکه‌کد زیر نصب کنید:

$ sudo apt install redis-server

با این کار Redis و تمامی متعلقات آن دانلود و نصب می‌شوند. سپس‌، تغییری در فایل پیکربندی Redis به‌وجود می‌آید که به‌طور‌خودکار هنگام نصب ایجاد شده است.

فایل زیر را با ویرایشگر متن دلخواهتان باز کنید:

$ sudo nano /etc/redis/redis.conf

در فایل یادشده، دستورالعمل supervised را پیدا کنید. این دستورالعمل به شما امکان می‌دهد تا system init را برای مدیریت Redis به‌عنوان سرویس معرفی و عملکرد آن را بهتر کنترل کنید. دستورالعمل supervised به‌طورپیش‌فرض روی No تنظیم شده است. از‌آن‌جا‌که اوبونتو را اجرا می‌کنید، اوبونتو از system init، systemd استفاده می‌کند؛ بنابراین، می‌توانید supervised را به systemd تغییر دهید:

. . .

# If you run Redis from upstart or systemd, Redis can interact with your
# supervision tree. Options:
#   supervised no      - no supervision interaction
#   supervised upstart - signal upstart by putting Redis into SIGSTOP mode
#   supervised systemd - signal systemd by writing READY=1 to $NOTIFY_SOCKET
#   supervised auto    - detect upstart or systemd method based on
#                        UPSTART_JOB or NOTIFY_SOCKET environment variables
# Note: these supervision methods only signal "process is ready."
#       They do not enable continuous liveness pings back to your supervisor.
supervised systemd

. . .

این تنها تغییری است که در مرحله فعلی باید در فایل پیکربندی Redis ایجاد کنید. درادامه، آن را ذخیره کنید و پس از پایان کار فایل را ببندید. اگر از Nano برای ویرایش فایل استفاده کرده‌اید، برای ذخیره و بستن فایل در ابتدا کلید Y، CTRL + X و سپس Enter را فشار دهید. پس‌ازآن، سرویس Redis را مجدداً راه‌اندازی کنید تا تغییرات اِعمال‌شده در فایل پیکربندی منعکس شوند:

$ sudo systemctl restart redis.service

بااین‌حال قبل از شروع به استفاده از آن، ابتدا باید بررسی کنید که آیا Redis به‌درستی کار می‌کند یا خیر. درست کارکردن ردیس باعث می‌شود تا شما بتوانید از کلیه مزایای Redis بهره‌مند شوید.

مرحله دوم: آزمایش Redis

مانند هر نرم‌افزاری که به‌تازگی نصب می‌کنید، قبل از اِعمال هرگونه تغییر بیشتر در پیکربندی، مطمئن شوید که Redis مطابق انتظارتان عمل می‌کند یا خیر. در این مرحله، چندین راه برای بررسی و آزمایش کارکرد درست Redis را امتحان می‌کنیم.

ابتدا بررسی کنید که سیستم Redis به‌درستی اجرا می‌شود:

$ sudo systemctl status redis

اگر بدون خطا اجرا شود، دستور خروجی مشابه زیر را تولید می‌کند:

در این‌جا، می‌توانید مشاهده کنید که Redis در حال اجرا و از قبل فعال شده است. این یعنی ردیس به‌گونه‌ای تنظیم شده است که هر زمان سرور بوت شود، ردیس راه‌اندازی خواهد شد.

نکته: اگر ترجیح می‌دهید هربار که سرورتان بوت شد، Redis را به‌صورت دستی راه‌اندازی کنید، از دستور زیر می‌توانید بهره ببرید:

$ sudo systemctl disable redis

برای اینکه مطمئن شوید Redis به‌درستی کار می‌کند، با استفاده از redis-cli خط فرمان Redis را به سرور متصل کنید:

$ redis-cli

به‌کمک دستور زیر، اتصال را با دستور ping آزمایش کنید:

ping

این خروجی تأیید می‌کند که اتصال سرور هنوز وجود دارد. سپس، می‌توانید با دستور زیر Keyها را Set کنید:

set test "It's working!"

در این‌جا، کلید (Key) به Test و مقدار (Value) به It’s working نام‌گذاری شده‌اند:

Value را با تایپ‌کردن کد زیر بازیابی (Get) کنید:

get test

با فرض اینکه همه‌چیز کار می‌کند، مقداری که ذخیره کرده‌اید، می‌توانید بازیابی کنید:

پس از تأیید اینکه می‌توانید مقادیر را بازیابی کنید، از دستور Redis خارج شوید و به پوسته برگردید:

exit

به‌عنوان آخرین آزمایش، بررسی کنید که آیا Redis می‌تواند داده‌ها را پس از توقف یا راه‌اندازی مجدد حفظ کند یا خیر. برای انجام این کار، ابتدا Redis را مجدداً راه‌اندازی کنید:

$ sudo systemctl restart redis

سپس، دوباره به خط فرمان متصل شوید:

$ redis-cli

با‌توجه‌به اینکه ردیس مجدداً راه‌اندازی شده است، با تکه‌کد زیر بررسی کنید که آیا مقدار آزمایشی شما هنوز دردسترس است یا خیر:

get test

مقدار کلید شما همچنان باید دردسترس باشد:

وقتی کارتان تمام شد، دوباره از ردیس خارج شوید:

exit

با کارهای گفته‌شده، نصب Redis کاملاً عملیاتی و برای استفاده آماده است. بااین‌حال، برخی از تنظیمات پیکربندی پیش‌فرض آن ناامن هستند و فرصت‌هایی برای عوامل مخرب به‌منظور حمله و دسترسی به سرور و داده‌های فراهم می‌کند. مراحل باقی‌مانده شامل روش‌هایی برای کاهش این آسیب‌پذیری‌هاست. این مراحل کاملاً اختیاری، ولی انجامشان خالی از لطف نیست.

مرحله سوم: اتصال به لوکال هاست

به‌طور‌پیش‌فرض Redis فقط ازطریق لوکال هاست دردسترس است. بااین‌حال، اگر Redis را با آموزشی متفاوت با این آموزش نصب و پیکربندی کرده باشید، ممکن است فایل پیکربندی را به‌روزرسانی کند تا امکان اتصال از هر نقطه‌ای فراهم شود که به‌اندازه اتصال به لوکال هاست ایمن نیست.

برای حل این مشکل، فایل پیکربندی Redis را برای ویرایش باز کنید:

$ sudo nano /etc/redis/redis.conf

خط زیر را پیدا کنید و مطمئن شوید که بدون کامنت است (در‌صورت وجود # آن را حذف کنید):

bind 127.0.0.1 ::1

پس از اتمام کار، فایل را ذخیره کنید و ببندید (ابتدا CTRL + X، Y و سپس Enter را فشار دهید). سپس، سرویس را مجدداً راه‌اندازی کنید تا مطمئن شوید که systemd تغییرات شما را اِعمال می‌کند:

$ sudo systemctl restart redis

برای بررسی اینکه آیا این تغییر اِعمال شده است، دستور netstat را اجرا کنید:

$ sudo netstat -lnp | grep redis

نکته: ممکن است دستور netstat به‌طور‌پیش‌فرض در سیستم شما موجود نباشد. شما می‌توانید آن را به‌کمک دستور زیر نصب کنید:

$ sudo apt install net-tools

خروجی بالا نشان می‌دهد که برنامه redis-server به localhost (127.0.0.1) متصل است و تغییری را به‌تازگی در فایل پیکربندی اِعمال کرده‌اید. اگر آدرس IP دیگری را در ستون (0.0.0.0) می‌بینید، باید دوباره بررسی کنید که در فایل پیکربندی خط درست را اصلاح کرده‌اید یا خیر. پس‌ازآن، دوباره سرویس Redis را راه‌اندازی کنید.

مرحله چهارم: پیکربندی رمزعبور Redis

پیکربندی رمزعبور Redis یکی از دو ویژگی امنیتی داخلی آن را فعال می‌کند و جزو مزایای استفاده از ردیس محسوب می‌شود. فرمان auth برای دسترسی به پایگاه داده از کلاینت‌ها درخواست احراز هویت می‌کند. رمزعبور مستقیماً در فایل پیکربندی ردیس، /etc/redis/redis.conf، قرار دارد؛ بنابراین، آن فایل را دوباره با ویرایشگر دلخواهتان باز کنید:

$ sudo nano /etc/redis/redis.conf

به بخش Security بروید و به‌دنبال دستورالعمل زیر بگردید:

# requirepass foobared

با حذف # آن را از حالت کامنت خارج کنید و  foobared را به رمز‌عبوری امن تغییر دهید. بعد از تنظیم رمز‌عبور، فایل را ذخیره کنید و ببندید. سپس Redis را مجدداً راه‌اندازی کنید:

$ sudo systemctl restart redis.service

برای سنجیدن کارکرد رمزعبور، Redis client را باز کنید:

$ redis-cli

ادامه دستورهای زیر برای آزمایش این است که آیا رمز‌عبور Redis به‌درستی کار می‌کند یا خیر. برای اولین دستور قبل از احراز هویت، سعی کنید یک کلید را روی یک مقدار set کنید:

127.0.0.1:6379> set key1 10

این کار به شما خروجی نمی‌دهد؛ زیرا احراز هویت را انجام نداده‌اید؛ بنابراین، Redis یک خطا را برمی‌گرداند:

دستور زیر با رمزعبور مشخص‌شده در فایل پیکربندی Redis احراز هویت می‌شود:

127.0.0.1:6379> auth your_redis_password

پس‌از‌آن، اجرای مجدد دستور قبلی موفقیت‌آمیز خواهد بود:

 set key1 10

به‌کمک دستور زیر، مقدار key1 را بازیابی کنید:

get key1

وقتی مطمئن شدید که پس از احراز هویت دستورها را می‌توانید در Redis client اجرا کنید، از redis-cli خارج شوید:

quit

مرحله پنجم: تغییر نام دستورهای خطرناک

ویژگی امنیتی دیگری که در Redis تعبیه شده و جزو مزایای Redis است، امکان تغییر نام یا غیرفعال‌کردن کامل دستورهای خاصی است که خطرناک تلقی می‌شوند. اگر کاربران غیرمجاز این دستورها را اجرا کنند، آن‌ها ممکن است برای پیکربندی مجدد و از‌بین‌بردن یا پاک‌کردن داده‌های شما استفاده شوند.

برخی از دستورهایی که خطرناک تلقی می‌شوند، عبارت‌اند از: FLUSHDB ،‌FLUSHALL ،‌KEYS ،‌PEXPIRE ،‌DEL ،‌CONFIG ،‌SHUTDOWN، BGREWRITEAOF ،‌BGSAVE ،‌SAVE ،‌SPOP ،‌SREM ،‌RENAME و DEBUG. اینکه آیا باید دستوری را غیرفعال کنید یا تغییر نام دهید، به نیازهای شما یا وب‌سایتتان بستگی دارد. اگر می‌دانید هرگز از دستوری استفاده نمی‌کنید که ممکن است از آن سوء‌استفاده شود، بهتر است آن را غیرفعال کنید؛ وگرنه بهترین کار تغییر نام این دستورهاست.

برای تغییر نام یا غیرفعال‌کردن دستورهای Redis، باردیگر فایل پیکربندی را باز کنید:

$ sudo nano  /etc/redis/redis.conf

همان‌طور‌که در زیر مشاهده می‌کنید، برای غیرفعال‌کردن دستور، به‌سادگی نام آن را به رشته‌ای خالی تغییر دهید که با یک جفت علامت نقل‌قول بدون هیچ کاراکتری بین آن‌ها مشخص می‌شود:

. . .
# It is also possible to completely kill a command by renaming it into
# an empty string:
#
rename-command FLUSHDB ""
rename-command FLUSHALL ""
rename-command DEBUG ""
. . .

همان‌طور‌که در مثال‌های زیر می‌بینید، برای تغییر نام فرمان نام دیگری به آن بدهید. حدس‌زدن دستورهایی که نامشان تغییر کرده، برای دیگران دشوار است؛ اما به‌خاطرسپردن آن برایتان آسان خواهد بود:

. . .
# rename-command CONFIG ""
rename-command SHUTDOWN SHUTDOWN_MENOT
rename-command CONFIG ASC12_CONFIG
. . .

تغییرات را ذخیره کنید و فایل را ببندید. پس از تغییر نام دستور، Redis را مجددا راه‌اندازی کنید:

$ sudo systemctl restart redis.service

برای آزمایش دستور جدید، وارد خط فرمان Redis شوید:

$ redis-cli

سپس، احراز هویت کنید:

auth your_redis_password

فرض کنید که مانند مثال قبل، فرمان CONFIG را به ASC12_CONFIG تغییر نام داده‌اید. ابتدا سعی کنید از دستور اصلی CONFIG استفاده کنید. این دستور نباید اجرا شود و باید شکست بخورد؛ زیرا نام آن را تغییر کرده است:

config get requirepass

در‌ادامه، دستوری را اجرا کنید که تغییر نام یافته است. این دستور باید با موفقیت اجرا شود. شایان ذکر است که ردیس به بزرگ یا کوچک‌ بودن حروف حساس نیست:

asc12_config get requirepass

در‌نهایت، می‌توانید از redis-cli خارج شوید:

exit

به این موضوع توجه کنید که اگر قبلاً از خط فرمان Redis استفاده کرده‌اید و سپس Redis را مجدداً راه‌اندازی می‌کنید، باید دوباره احراز هویت کنید؛ درغیراین‌صورت، اگر دستوری را تایپ کنید، این خطا را دریافت خواهید کرد:

جمع‌بندی

 Redis چیست را در این مقاله از بلاگ پارس پک متوجه شدید و ویژگی‌ها، قابلیت‌ها و نحوه نصب Redis در لینوکس را به‌طورمفصل بررسی کردیم. علاوه‌بر‌این، نحوه پیکربندی و مشکلات مهم احتمالی حین نصب و کارکردن با ردیس و راه‌های برطرف‌کردن آن‌ها را توضیح دادیم‌؛ همچنین، فهمیدید که دیتابیس Redis چیست، کش Redis چیست و شما می‌توانید چه استفاده‌های منحصربه‌فردی از آن داشته باشید. کاربرد های ردیس فراوان بوده و استفاده از آن بسیار راحت است. نصب و استفاده از ردیس در لینوکس می‌تواند مزایای بسیاری را برایتان به‌ارمغان آورد.

از Redis می‌توان به‌عنوان پایگاه داده موقت، کش ردیس ،Message Broker و… استفاده کرد. مزیت‌هایی که ردیس را از دیگر پایگاه‌های داده‌ متمایز می‌کند، سرعت در نمایش و ذخیره اطلاعات، ذخیره‌سازی داده‌ها به‌صورت Key-Value، سازگاری با اکثر زبان‌های برنامه‌نویسی، سادگی در کدنویسی و… است. شما می‌توانید با چند کد ساده، Redis را در لینوکس نصب و از آن استفاده کنید. در این مقاله به‌طور مفصل به مفهوم ردیس چیست پرداخته شده است.

سؤالات متداول

۱. آیا Redis حافظه پنهان (Cache) است یا پایگاه داده؟

بسیاری از برنامه‌هایی که امروزه ساخته می‌شوند، از Redis به‌عنوان پایگاه داده اصلی استفاده می‌کنند. بااین‌حال، اکثر ارائه‌دهندگان از آن به‌عنوان کش ردیس نیز پشتیبانی می‌کنند. این بدان‌معناست که علاوه‌بر استفاده از Redis به‌عنوان پایگاه داده، می‌توان از آن به‌عنوان Cache و Message Broker نیز بهره برد.

۲. Redis پایگاه داده SQL است یا NoSQL؟

ردیس پایگاه داده مدرن NoSQL است. پایگاه‌‌های داده SQL از مدل داده‌های ساختار‌یافته‌ای استفاده می‌کنند که در آن داده‌ها در جداول با طرح‌واره‌ای ثابت سازمان‌دهی می‌شوند. در‌مقابل، Redis از مدل داده انعطاف‌پذیر استفاده و از انواع ساختارهای داده مانند رشته‌ها، hashes ،‌lists ،‌sets و sorted sets پشتیبانی می‌کند.

۳. چرا Redis بهتر از MySQL است؟

در MySQL نمی‌توانید کوئری‌های پیچیده را در‌برابر حجم داده‌های بزرگ مدیریت کنید؛ بلکه آن‌ها را تنها می‌توانید در Redis Enterprise بارگذاری کنید. پردازش در ردیس بسیار سریع‌تر از MySQL است و منابع مورد‌نیاز شما نیز کاهش می‌یابد.

۴. کش Redis چیست؟

کش ردیس می‌تواند برای ذخیره و بازیابی داده‌ها از حافظه استفاده کند. Redis Cache یک ذخیره‌ساز داده سریع، قابل اعتماد و امن است که می‌توانید از آن برای ذخیره و بازیابی سریع داده‌ها استفاده کنید. علاوه بر این، بسیاری از سازمان‌ها از کش Redis برای بهبود عملکرد برنامه‌های کاربردی وب خود استفاده می‌کنند.

کش ردیس یکی از محبوب‌ترین ابزارهای کش است که برای افزایش سرعت وب‌سایت‌های وردپرسی استفاده می‌شود و یکی از مزایای استفاده از ردیس خواهد بود.