انواع سرور ابری و مزیت ‌آن‌‌ها در برابر سرور فیزیکی

انواع سرور ابری (Cloud Server) و شناخت دقیق مشخصات هر یک از آن‌ها، می‌تواند به شما در انتخاب دقیق و خرید سرور، کمک کند. در این مطلب از بخش آموزش سرور بلاگ پارس‌پک، ابتدا به شما می‌گوییم که سرور ابری چیست و بعد از اینکه مزایا و معایب آن را شناختیم، به‌سراغ معرفی انواع این سرورها می‌رویم. ضمن اینکه به‌صورت خیلی ساده، در مورد رایانش ابری هم توضیح می‌دهیم. اگر شما هم به‌دنبال خرید سرور ابری هستید، خواندن این مقاله جزو ضروری‌ترین کارهایی است که باید انجام دهید!

سرور ابری چیست؟

سرور ابری چیست؟ این سرور یکی از سرویس‌های رایانش ابری (Cloud Computing) مبتنی بر اینترنت است که منابع پردازشی مانند قدرت محاسباتی، فضای ذخیره‌سازی و حافظه را از طریق شبکه (Network) در اختیار کاربران قرار می‌دهد. این سرورها به‌صورت مجازی و روی زیرساخت ابری میزبانی می‌شوند و کاربران می‌توانند بدون نیاز به خرید یا نگهداری سخت‌افزار فیزیکی، از آن‌ها استفاده کنند. برای مثال، یک شرکت نوپا می‌تواند به‌جای سرمایه‌گذاری اولیه برای خرید سرورهای اختصاصی، از انواع سرور ابری به‌عنوان بستر اجرای وب‌سایت یا اپلیکیشن خود استفاده کند. در این حالت، تمامی فرایندها از طریق اینترنت و با دسترسی به منابع اشتراکی انجام می‌شود.
مهم‌ترین ویژگی سرور ابری، مجازی‌سازی منابع است. این فناوری با تقسیم سخت‌افزارهای قدرتمند به بخش‌های کوچک‌تر، امکان ایجاد چندین سرور (Server) مجازی مستقل را فراهم می‌کند. هر سرور مجازی سیستم عامل، نرم‌افزارها و تنظیمات خاص خود را دارد و مانند یک دستگاه فیزیکی عمل می‌کند. به‌عنوان نمونه، یک فروشگاه آنلاین در حین برگزاری کمپین‌های تبلیغاتی خود، می‌تواند از سرور ابری برای افزایش موقت قدرت پردازشی خود استفاده کند تا از افت عملکرد سایت جلوگیری شود. این انعطاف‌پذیری بدون نیاز به تغییر در ساختار فیزیکی سرورها امکان‌پذیر است.
تفاوت اصلی سرور ابری با سرورهای سنتی در نحوه تخصیص منابع است. در سرورهای فیزیکی، منابع ثابت و محدود به ظرفیت سخت‌افزاری هستند؛ اما در سرور ابری، منابع به‌صورت پویا و بر اساس نیاز کاربر تقسیم می‌شوند. برای مثال، یک پلتفرم آموزش آنلاین ممکن است در ساعات اوج استفاده، به حافظه بیشتری نیاز داشته باشد. سرور ابری به‌طور خودکار می‌تواند بخشی از منابع آزاد را به این پلتفرم اختصاص داده و پس از کاهش تقاضا، آن‌ها را مجدداً کاهش دهد. این فرایند بدون دخالت کاربر و تنها با تنظیمات اولیه انجام می‌شود.
سرور ابری معمولاً از طریق پنل مدیریت آنلاین یا رابط برنامه‌نویسی (API) کنترل می‌شود. کاربران می‌توانند تنظیمات سرور، نصب نرم‌افزارها یا مانیتورینگ عملکرد را به‌صورت از راه دور انجام دهند. مثلاً یک توسعه‌دهنده نرم‌افزار می‌تواند با اتصال به سرور ابری، پایگاه داده جدیدی ایجاد کند یا میزان مصرف منابع را بررسی کند. این نوع دسترسی، مدیریت سرور را فارغ از محدودیت‌های جغرافیایی ممکن کرده و نیاز به حضور فیزیکی در محل دیتاسنتر را از بین می‌برد.

کاربرد سرور ابری

سرورهای ابری در حوزه‌های بسیار متنوعی کاربرد دارند. از میزبانی وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها گرفته تا ایجاد یک محیط تست برای توسعه نرم‌افزارها و همچنین پردازش داده‌های کلان (‌Big Data)، همگی از جمله موارد کاربرد انواع سرور ابری هستند. در این قسمت، کاربردهای مختلفی این سرورها را با هم بررسی می‌کنیم:

میزبانی وب‌سایت و اپلیکیشن

سرورهای ابری به‌عنوان بستری قدرتمند برای میزبانی وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها شناخته می‌شوند. این سرورها با فراهم کردن منابع قابل تنظیم، امکان مدیریت ترافیک بالا و نوسانات غیرمنتظره را بدون اختلال در عملکرد سرویس فراهم می‌کنند. برای مثال، یک وب‌سایت خبری در زمان انتشار اخبار فوری می‌تواند از قدرت پردازشی اضافی سرور ابری استفاده کند تا از قطعی یا کاهش سرعت جلوگیری شود. این قابلیت به ویژه برای کسب‌وکارهایی که رشد سریعی دارند یا با تغییرات فصلی روبه‌رو هستند، یک گزینه بسیار ارزشمند محسوب می‌شود.
سرور ابری به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا بدون نگرانی از محدودیت‌های سخت‌افزاری، روی بهبود رابط کاربری یا افزودن امکانات جدید تمرکز کنند.

توسعه و تست نرم‌افزار

انواع سرور ابری، فضایی ایده‌آل برای ایجاد محیط‌های توسعه و آزمایش نرم‌افزارها هستند. توسعه‌دهندگان می‌توانند در چند دقیقه یک سرور مجازی را با مشخصات دلخواه خود راه‌اندازی و نرم‌افزار خود را روی آن تست نمایند. این رویکرد هزینه‌های مربوط به خرید سرورهای فیزیکی یا اجاره فضای دیتاسنتر (Data Center) را حذف می‌کند. به‌عنوان نمونه، یک تیم برنامه‌نویسی می‌تواند همزمان چندین نسخه از یک اپلیکیشن موبایل را روی سرورهای ابری متفاوت اجرا و نتایج را مقایسه کند.
علاوه بر این، سرور ابری امکان شبیه‌سازی شرایط واقعی مانند ترافیک بالا یا حمله‌های سایبری را برای تست مقاومت سامانه فراهم می‌کند. این ویژگی به متخصصین امنیت سایبری (Cyber Security) این امکان را می‌دهد تا با ایجاد سناریوهای پیچیده روی سرور ابری، آسیب‌پذیری‌های نرم‌افزار خود را شناسایی و رفع کند.

پردازش داده‌های کلان و تحلیل اطلاعات

انواع سرور ابری به دلیل مقیاس‌پذیری بالا، گزینه مناسبی برای پردازش حجم عظیمی از داده‌ها هستند. سازمان‌ها می‌توانند از این سرورها برای اجرای الگوریتم‌های پیچیده، تحلیل داده‌های آماری یا آموزش مدل‌های هوش مصنوعی استفاده کنند.
این فناوری همچنین امکان پردازش موازی را فراهم می‌کند که زمان تحلیل داده‌ها را به شدت کاهش می‌دهد. با استفاده از همین تکنولوژی است که دانشمندان داده (Data Scientist) این امکان را پیدا کرده‌اند تا داده‌های میلیون‌ها کاربر را به‌صورت همزمان در چندین سرور ابری تقسیم و نتایج تحلیل را در مدت زمان کوتاهی بررسی کنند.

نگهداری از داده‌ها و بازیابی اطلاعات پس از بحران

سرورهای ابری به عنوان یک راهکار مطمئن برای ذخیره‌سازی و بازیابی داده‌ها پس از حوادث غیرمترقبه عمل می‌کنند. شرکت‌ها می‌توانند نسخه‌های پشتیبان از اطلاعات خود را روی سرورهای ابری ذخیره و در صورت بروز مشکلاتی مانند خرابی سخت‌افزار یا حملات سایبری، آن‌ها را بازیابی کنند. این ویژگی به کسب‌وکارهایی مانند مراکز پزشکی که داده‌های حساسی را نگهداری می‌کنند این امکان را می‌دهد تا اطلاعات خود را روی انواع سرور ابری نگهداری کنند تا در صورت بروز هرگونه مشکل و تخریب سرورهای داخلی، دسترسی آن‌ها به این اطلاعات قطع نشود.
سرویس های ابری معمولاً از مکانیزم‌های رمزنگاری پیشرفته نیز استفاده می‌کنند تا امنیت داده‌ها را تأمین کنند. بنابراین اگر قصد استفاده از این سرویس‌ها را دارید، نسبت به امنیت داده‌های خود کاملاً مطمئن باشید.

پشتیبانی از اینترنت اشیا (IoT) و دستگاه‌های هوشمند

سرورهای ابری نقش کلیدی در مدیریت و پردازش داده‌های تولیدشده توسط دستگاه‌های اینترنت اشیا ایفا می‌کنند. این سرورها می‌توانند داده‌های ارسالی از سنسورها، دوربین‌ها یا گجت‌های هوشمند را در لحظه دریافت، تحلیل و ذخیره کنند. برای مثال، یک سیستم روشنایی هوشمند در یک شهر می‌تواند داده‌های مصرف انرژی را به سرور ابری ارسال و دستورات بهینه‌سازی را دریافت کند.
علاوه بر این، سرور ابری امکان یکپارچه‌سازی دستگاه‌های مختلف با برندها یا پروتکل‌های ارتباطی متفاوت را فراهم می‌کند. بنابراین اگر یک خانه هوشمند دارید یا یک متخصص طراحی این خانه‌ها هستید، می‌توانید با انتخاب انواع سرور ابری بر اساس نیاز خود، ترموستات‌ وسایل گرمایشی و سرمایشی، قفل‌ها و همچنین سیستم‌های امنیتی هوشمند را از طریق یک پلتفرم متمرکز روی سرور ابری، مدیریت کنید.

مزایای استفاده از سرور ابری

سرورهای ابری مزایای بسیار زیادی برای کسب‌وکارها دارند؛ تا حدی که کسب‌وکارهایی که تا قبل از این برای برطرف کردن انواع نیازهای خود مجبور بودند از سرورهای اختصاصی پرهزینه استفاده کنند، با فناوری ابری، حالا می‌توانند انواع سرور ابری را با هزینه بسیار کمتری تهیه کنند. در این قسمت، مزیت‌های بسیار مهم استفاده از این نوع سرور، توضیح داده شده‌است:

۱- مقیاس‌پذیری بی‌نظیر

مقیاس‌ پذیری سرور ابری، یکی از مهم‌ترین مزایای آن است. برخلاف سرورهای فیزیکی که برای ارتقا نیازمند خرید سخت‌افزار اضافی هستند، در سرور ابری تنها با چند کلیک می‌توان ظرفیت پردازش، فضای ذخیره‌سازی یا پهنای باند را تغییر داد. این انعطاف‌پذیری برای کسب‌وکارهایی که با نوسان ترافیک مواجه هستند یک مزیت بسیار بزرگ محسوب می‌شود.
همچنین، مقیاس‌پذیری سرور ابری باعث صرفه‌جویی در زمان و هزینه می‌شود. شرکت‌ها دیگر مجبور نیستند ماه‌ها برای خرید و نصب سرورهای جدید منتظر بمانند یا هزینه‌های گزافی برای منابعی که مشخص نیست در آینده هم به‌ آن‌ها نیاز دارند یا نه، پرداخت کنند. به‌عنوان مثال، یک استارتاپ میتواند در مراحل اولیه رشد خود از حداقل منابع استفاده کند و به‌تدریج و با گسترش کاربران، زیرساخت خود را ارتقا دهد.

۲- کاهش هزینه‌های عملیاتی

سرورهای ابری با حذف نیاز به خرید و نگهداری سخت‌افزارهای گران‌قیمت، بار مالی کسب‌وکارها را سبک می‌کنند. در این مدل، کاربران تنها به‌ازای منابعی مصرف شده هزینه پرداخت می‌کنند و نیازی به سرمایه‌گذاری اولیه هم برای سرورهای فیزیکی ندارند. این موضوع به‌ویژه برای شرکت‌های کوچک و متوسط که بودجه محدودی دارند، مزیت بزرگی محسوب میشود.
علاوه بر این، با انتخاب انواع سرور ابری، هزینه‌های جانبی مثل برق، سیستم‌های خنک کننده و نیروی انسانی متخصص برای نگهداری سرورها نیز حذف می‌شوند. ارائه‌دهندگان سرور ابری، مسئولیت مدیریت و به‌روزرسانی زیرساخت‌ها را برعهده می‌گیرند و کاربران می‌توانند تمرکز خود را به‌طور کامل روی توسعه کسب‌وکار بگذارند.

۳- امنیت بالا

سرورهای ابری توسط شرکت‌های هاستینگ، با استفاده از آخرین فناوری‌های امنیتی محافظت می‌شوند. این شرکت‌ها معمولاً از لایه‌های امنیتی مثل فایروال‌های پیشرفته، رمزگذاری (Encryption) داده‌ها و سیستم‌های تشخیص نفوذ استفاده می‌کنند. همچنین، داده‌ها در دیتاسنترهایی ذخیره می‌شوند که به‌صورت فیزیکی امن هستند و دسترسی به آن‌ها محدود است.

این نکته را هم اضافه کنید که بسیاری از سرویس دهندگان ابری امکان پشتیبان‌گیری خودکار و بازیابی اطلاعات پس از حوادث غیرمترقبه مثل حملات سایبری یا خرابی سخت‌افزار را هم فراهم می‌کنند. بنابراین این اطمینان را داشته باشید که حتی در بدترین شرایط هم می‌توانید فعالیت کسب‌وکار خود را از سر بگیرید؛ البته به شرطی که از سرور ابری خود را از یک شرکت معتبر تهیه کرده باشید!

۴- دسترسی بالا و بدون وقفه

سرورهای ابری معمولاً روی چندین دیتاسنتر و در مناطق جغرافیایی مختلف مستقر می‌شوند. این پراکندگی باعث می‌شود تا حتی اگر یکی از مراکز داده با مشکل مواجه شود، سرویس از طریق مراکز دیگر بدون وقفه ادامه پیدا کند. اهمیت این موضوع را کسب‌وکارهایی به‌صورت خیلی دقیق متوجه می‌شوند که وقفه حتی یک ثانیه‌ای هم برایشان خسارت‌های زیادی داشته باشد؛ مثلاً فرض کنید یک سایت صرافی فعال دارید. به‌نظر شما اگر سرور شما برای چند دقیقه و به هر دلیل، از دسترس خارج شود، چقدر خسارت برای کسب‌وکارتان ایجاد می‌شود؟
همچنین کاربران می‌توانند از هر نقطه دنیا و با هر دستگاهی به سرور ابری دسترسی داشته باشند. این ویژگی به‌خصوص برای کسب‌وکارهایی که تیم‌های فنی آن‌ها به‌صورت ریموت کار می‌کنند، می‌‌تواند کارایی زیادی داشته باشد.

۵- مدیریت ساده و کاربرپسند

کنترل و مدیریت سرورهای ابری از طریق پنل‌های کاربری ساده انجام می‌شود که حتی برای افراد غیرمتخصص هم قابل استفاده است. کاربران میتوانند بدون نیاز به دانش فنی عمیق، منابع را مانیتور کنند، نرم‌افزارهای مدنظر خود را نصب کنند و یا حتی تنظیمات امنیتی را تغییر دهند. این موضوع وابستگی به نیروهای متخصص IT را کاهش می‌دهد.
ارائه‌دهندگان انواع سرور ابری، همچنین ابزارهایی برای تحلیل عملکرد سرور در اختیار کاربران قرار می‌دهند. مثلاً گزارش‌های مصرف منابع، هشدارهای خودکار برای شناسایی مشکلات و توصیه‌های بهینه‌سازی از جمله این ابزارها هستند. این داده‌ها به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا تصمیمات استراتژیک بهتری بگیرند.

۶- انعطاف‌پذیری در انتخاب منابع

در سرور ابری، کاربران آزادی عمل زیادی در انتخاب سیستم عامل، نرم‌افزارها و پیکربندی سرور دارند. این انعطاف‌پذیری به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا زیرساختی متناسب با نیازهای خاص خود ایجاد کنند. مثلاً یک شرکت توسعه نرم‌افزار می‌تواند سروری با قدرت پردازش بالا برای تست برنامه‌های خود راه‌اندازی کند، درحالی‌که یک وب‌سایت خبری ممکن است به پهنای باند بیشتر نیاز داشته باشد.

علاوه‌ بر این، با انتخاب انواع سرور ابری، امکان ادغام با سرویس‌های دیگر (مثل پایگاه داده یا هوش مصنوعی) وجود دارد. این قابلیت، توسعه محصولات پیچیده و استفاده از فناوری‌های نوین را بدون نیاز به زیرساخت‌های اختصاصی ممکن می‌سازد.

انواع سرور ابری

سرورهای ابری از نظر نوع اختصاص منابع، انواع مختلفی دارند و هر یک از آن‌ها هم مزایا و معایب مخصوص خودشان را دارند. در این قسمت، انواع سرور ابری از این نظر را بررسی کرده و کاربرد هر یک از آن‌ها را نیز توضیح می‌دهیم:

۱- سرور ابری عمومی

سرور ابری عمومی (Public Cloud) رایج‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین نوع از انواع سرور ابری است. در این مدل، منابع سخت‌افزاری مانند پردازنده، حافظه و فضای ذخیره‌سازی بین چندین کاربر یا سازمان به‌اشتراک گذاشته می‌شود. ارائه‌دهندگانی مثل آمازون AWS، مایکروسافت Azure و گوگل کلود (Google Cloud) از جمله پیشگامان این حوزه هستند. این سرورها معمولاً با مدل پرداخت «پرداخت به‌ازای مصرف» کار می‌کنند که برای پروژه‌های کوتاه‌مدت یا کسب‌وکارهای نوپا ایده‌آل است.
مهم‌ترین مزیت سرور ابری عمومی، کاهش هزینه‌های اولیه است؛ کاربران نیازی به خرید سرورهای فیزیکی ندارند و تنها برای منابع استفاده‌شده هزینه پرداخت می‌کنند. همچنین، مقیاس‌پذیری سریع از دیگر ویژگی‌های این سرویس است که در قسمت‌های قبلی در مورد این مزیت به‌صورت مفصل صحبت کردیم.
اگر چه شرکت‌های هاستینگ همواره پروتکل‌های امنیتی قدرتمندی را روی انواع سرور ابری عمومی قرار می‌دهند، اما با این حال، باز هم اشتراک‌گذاری منابع بین چند کاربر مختلف، ممکن است نگرانی‌هایی درباره امنیت داده‌ها ایجاد کند. به همین دلیل، این سرورها معمولاً برای کسب‌وکارهایی مناسب هستند که داده‌های حساس ندارند یا اولویت اصلی آن‌ها صرفه‌جویی در هزینه است.

۲- سرور ابری اختصاصی

سرور ابری اختصاصی (Private Cloud) یکی از انواع سرور ابری است که به‌صورت انحصاری برای یک سازمان یا کاربر خاص طراحی می‌شود. در این مدل، تمام منابع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری تنها در اختیار یک کسب‌وکار قرار می‌گیرد. این سرورها می‌توانند به‌صورت فیزیکی در دیتاسنتر سازمان مستقر باشند یا توسط یک ارائه‌دهنده شخص ثالث مدیریت شوند. بانک‌ها، سازمان‌های دولتی و شرکت‌های حوزه سلامت اغلب از این سرویس استفاده می‌کنند.

مهم‌ترین مزیت سرور اختصاصی، کنترل کامل بر زیرساخت ابری است. سازمان‌ها می‌توانند تنظیمات امنیتی، سیستم عامل و نرم‌افزارها را متناسب با نیازهای خود سفارشی‌سازی کنند. همچنین، امنیت بالاتر به دلیل عدم اشتراک منابع با سایر کاربران، از جمله دلایل اصلی انتخاب این سرویس است.
با وجود مزایای که سرور اختصاصی نسبت به دیگر انواع سرور ابری دارد، اما این سرورها معمولاً هزینه بالاتری نسبت به سرورهای عمومی دارند و علاوه بر این، نیازمند تیم فنی متخصص برای نگهداری هستند. این مدل بیشتر مناسب سازمان‌هایی است که بودجه کافی داشته و اولویت اصلی آن‌ها امنیت و انعطاف‌پذیری است.

۳- سرور ابری هیبرید

سرور ابری هیبرید (Hybrid Cloud) ترکیبی از سرورهای عمومی و اختصاصی است و به سازمان‌ها اجازه می‌دهد بخشی از داده‌ها را در محیط ابری خصوصی و بخش دیگر را در ابر عمومی نگهداری کنند. این مدل با ایجاد یک پل ارتباطی بین دو محیط، امکان انتقال داده‌ها بر اساس نیاز را فراهم می‌کند. شرکت‌هایی که همزمان به امنیت بالا و مقیاس‌پذیری نیاز دارند، اغلب این گزینه را انتخاب می‌کنند.
یکی از کاربردهای رایج سرور هیبرید، استفاده همزمان از ذخیره‌سازی امن در بخش خصوصی و پردازش ابری در بخش عمومی است. به‌عنوان مثال، یک فروشگاه آنلاین می‌تواند اطلاعات مشتریان را در سرور اختصاصی نگه دارد و عملیات پردازش تراکنش‌ها را به سرور عمومی منتقل کند. این رویکرد نه‌تنها هزینه‌ها را بهینه می‌کند، بلکه انعطاف‌پذیری را نیز افزایش می‌دهد.
با این حال، مدیریت سرور هیبرید به دلیل پیچیدگی‌های فنی، نیازمند هماهنگی دقیق بین بخش‌های مختلف است. همچنین، یکپارچه‌سازی سیستم‌ها و جلوگیری از ایجاد تناقض در داده‌ها از چالش‌های اصلی این مدل محسوب می‌شود.

انواع مدل‌های رایانش ابری

با همین اطلاعات هم به‌سادگی می‌توانیم به این نتیجه برسیم که رایانش ابری به‌عنوان یک تحول بزرگ در فناوری اطلاعات، امکان دسترسی به منابع محاسباتی را بدون نیاز به مدیریت سخت‌افزارهای فیزیکی فراهم کرده است. این فناوری در قالب مدل‌های مختلفی ارائه می‌شود که هر کدام سطح متفاوتی از کنترل و مسؤلیت را به کاربران ارائه می‌دهند. در این قسمت، انواع زیرساخت ابری شامل IaaS ،PaaS و SaaS را بررسی می‌کنیم.

۱- مدل زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS)

IaaS یا زیرساخت به عنوان سرویس، پایه‌ای‌ترین لایه رایانش ابری است. در این مدل، ارائه‌دهندگان فضای ابری، منابع سخت‌افزاری مانند سرورها، فضای ذخیره‌سازی و شبکه را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. کاربران می‌توانند از طریق اینترنت به این منابع دسترسی داشته باشند و بدون نیاز به خرید تجهیزات فیزیکی، زیرساخت موردنیاز خود را مدیریت کنند. نمونه‌های معروف این سرویس شامل Amazon EC2 و Microsoft Azure می‌شود.
مزیت اصلی IaaS، انعطاف‌پذیری بالا در تنظیم و پیکربندی منابع است. شرکت‌ها می‌توانند سیستم عامل، نرم‌افزارها و ابزارهای موردنیاز خود را نصب کنند و به‌صورت کامل کنترل محیط عملیاتی را در دست بگیرند. این مدل برای سازمان‌هایی مناسب است که به زیرساخت اختصاصی نیاز دارند اما نمی‌خواهند هزینه‌های نگهداری سخت‌افزار را متحمل شوند.
با این حال، مدیریت IaaS نیازمند دانش فنی در حوزه شبکه و امنیت است. کاربران باید مسئولیت به‌روزرسانی سیستم‌ها، پشتیبان‌گیری و رفع مشکلات سخت‌افزاری را برعهده بگیرند. به همین دلیل، این مدل بیشتر مورد استفاده توسعه‌دهندگان و شرکت‌های فناوری قرار می‌گیرد.

۲- پلتفرم به عنوان سرویس (PaaS)

PaaS یا پلتفرم به عنوان سرویس، لایه میانی رایانش ابری است که محیطی آماده برای توسعه و استقرار نرم‌افزارها فراهم می‌کند. در این مدل، ارائه‌دهندگان خدمات، زیرساخت و ابزارهای لازم برای کدنویسی، تست و اجرای برنامه‌ها را مدیریت می‌کنند. نمونه‌های شناخته شده PaaS شامل Google App Engine و Heroku است.
مهم‌ترین مزیت PaaS، کاهش پیچیدگی‌های فنی است. توسعه‌دهندگان می‌توانند بدون نگرانی درباره مدیریت سرورها یا پایگاه داده، تمام تمرکز خود را روی نوشتن کد و بهبود محصول بگذارند. این مدل به ویژه برای استارت‌آپ‌ها و تیم‌های کوچکی که منابع محدودی دارند، گزینه مناسبی محسوب می‌شود.
از محدودیت‌های PaaS می‌توان به وابستگی به ابزارهای ارائه‌دهنده اشاره کرد. کاربران معمولاً نمی‌توانند پلتفرم را به‌صورت کامل سفارشی‌سازی کنند و ممکن است در انتقال برنامه‌ها به محیط‌های دیگر با مشکل مواجه شوند. بنابراین، این مدل بیشتر برای پروژه‌های کوتاه‌مدت یا برنامه‌های استاندارد مناسب است.

۳- نرم‌افزار به عنوان سرویس (SaaS)

SaaS یا نرم‌افزار به عنوان سرویس، پیشرفته‌ترین لایه رایانش ابری است که در آن کاربران به‌صورت مستقیم از طریق مرورگرهای وب به برنامه‌های کاربردی دسترسی پیدا می‌کنند. در این مدل، تمامی جنبه‌های فنی شامل زیرساخت، پلتفرم و نرم‌افزار توسط ارائه‌دهنده پلتفرم ابری مدیریت می‌شود. نمونه‌های معروف SaaS شامل سرویس‌های Google Workspace و Microsoft 365 است.

مزیت اصلی SaaS، سهولت استفاده است. کاربران نیازی به نصب نرم‌افزار، به‌روزرسانی یا نگهداری سرورها ندارند و می‌توانند از هر دستگاه متصل به اینترنت به خدمات دسترسی داشته باشند. این مدل برای کسب‌وکارهایی که به دنبال راه‌حل‌های سریع و کم‌هزینه هستند، ایده‌آل است.
با این حال، SaaS سفارشی‌سازی محدودی دارد. کاربران معمولاً نمی‌توانند تغییرات اساسی در نرم‌افزار ایجاد کنند و باید از قالب‌های از پیش تعیین شده استفاده کنند. علاوه بر این، وابستگی به اینترنت پرسرعت از دیگر چالش‌های این مدل محسوب می‌شود.

سرور ابری روزانه چیست و چه کاربردی دارد؟

تا حالا در موقعیتی قرار گرفته‌اید که فقط به مدت زمان کوتاهی برای استفاده از سرور نیاز داشته باشید؟ مثلاً یک نرم‌افزار را توسعه داده باشید و حالا بخواهید روی یک سرور آن را تست کنید. گزینه پیشنهادی در این موارد، سرور ابری روزانه است.
سرور ابری روزانه نوعی سرویس میزبانی ابری است که هزینه آن بر اساس مدت زمان استفاده محاسبه می‌شود. در این مدل، کاربران به‌جای پرداخت هزینه ثابت ماهانه یا سالانه، تنها برای روزهایی که از سرور استفاده می‌کنند پرداخت انجام می‌دهند. این سرورها معمولاً در بازه زمانی ۲۴ ساعته فعال می‌مانند و در صورت نیاز می‌توان آن‌ها را تمدید یا غیرفعال کرد. به‌عنوان مثال، یک شرکت تبلیغاتی ممکن است برای اجرای کمپین‌های کوتاه‌مدت ۳ روزه از این سرویس استفاده کند و تنها هزینه همان سه روز را پرداخت نماید.
مهم‌ترین ویژگی سرور ابری روزانه، انعطاف‌پذیری بالا در مدیریت منابع است. کاربران می‌توانند به‌صورت لحظه‌ای سرور را راه‌اندازی کنند، منابعی مانند رم یا پردازنده را افزایش دهند و پس از اتمام کار، آن را متوقف کنند. این قابلیت برای پروژه‌های آزمایشی یا شبیه‌سازی‌های موقت بسیار کاربردی است. مثلاً یک توسعه‌دهنده نرم‌افزار می‌تواند نسخه آزمایشی برنامه خود را روی چنین سروری اجرا کند و پس از رفع خطاها، سرویس را بدون هزینه اضافی لغو نماید.
از نظر فنی، این سرورها روی زیرساخت ابری شرکت‌های هاستینگ معتبر میزبانی می‌شوند و تمام مزایا و زیرساخت رایانش ابری مانند منابع سخت‌افزاری و پهنای باند، دسترسی از راه دور، امنیت پیشرفته و پشتیبان‌گیری خودکار را شامل می‌شوند. تفاوت اصلی آن با سرورهای معمولی در مدل پرداخت و عدم نیاز به تعهد بلندمدت است.

از جمله معروف‌ترین کاربردهای سرور ابری روزانه، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• اجرای کمپین‌های تبلیغاتی کوتاه‌مدت
• تست نسخه‌های آزمایشی نرم‌افزار یا وب‌سایت
• میزبانی رویدادهای آنلاین موقت مانند وبینارها
• پردازش موقت داده‌های حجیم مانند تحلیل‌های آماری
• توسعه پروژه‌های دانشجویی یا تحقیقاتی
• پشتیبانی از ترافیک بالا در دوره‌های زمانی کوتاه‌مدت
• اجرای عملیات نگهداری سرورهای اصلی بدون وقفه

سرور ابری چگونه کار می‌کند؟

تا این قسمت متوجه شدیم که سرور ابری با کمی تقریب، مشابه یک سرور مجازی است که روی زیرساخت رایانش ابری اجرا می‌شود و منابع آن از طریق اینترنت در دسترس کاربران قرار می‌گیرد و البته برخلاف سرورهای فیزیکی که در یک مکان مشخص نصب می‌شوند، سرور ابری روی شبکه‌ای از سرورهای متصل به هم در مراکز داده مختلف میزبانی می‌شود. این سرورها با استفاده از فناوری مجازی‌سازی، منابع سخت‌افزاری مانند پردازنده، رم و فضای ذخیره‌سازی را بین چند کاربر تقسیم می‌کنند. برای مثال، وقتی یک فروشگاه اینترنتی از سرور ابری پر سرعت استفاده می‌کند، در واقع بخشی از منابع یک سرور قدرتمند در دیتاسنتری دورافتاده را به‌صورت اختصاصی یا اشتراکی دریافت می‌کند.
کارکرد سرور ابری مبتنی بر توزیع بار پردازشی است. هنگامی که کاربری درخواستی (Request) را ارسال می‌کند (مثل باز کردن یک وب‌سایت)، این درخواست به نزدیک‌ترین مرکز داده ابری منتقل می‌شود. سپس سیستم مدیریت ابری، منابع لازم را از بین سرورهای موجود اختصاص می‌دهد و پردازش را انجام می‌دهد. تمامی داده‌ها و عملیات‌ها به‌صورت خودکار بین چندین سرور همگام‌سازی می‌شوند تا در صورت خرابی یک سرور، خدمات بدون وقفه ادامه یابد.
پشت صحنه سرورهای ابری، نرم‌افزارهای پیشرفته‌ای مانند هایپروایزرها (Hypervisor) قرار دارند که مدیریت منابع را بر عهده می‌گیرند. این نرم‌افزارها به صورت داینامیک میزان استفاده از پردازنده، حافظه و پهنای باند را تنظیم می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که هیچ کاربری منابع دیگران را مختل نمی‌کند. به‌عنوان نمونه، اگر یک برنامه کاربردی به‌طور ناگهانی با افزایش ترافیک مواجه شود، سیستم به‌طور خودکار منابع بیشتری را به آن اختصاص می‌دهد تا از کاهش عملکرد جلوگیری کند.
مکانیزم پرداخت در سرورهای ابری نیز مبتنی بر مصرف است. کاربران تنها هزینه دقیقه‌ها یا ساعت‌هایی که از منابع استفاده کرده‌اند را پرداخت می‌کنند و نیازی به پیش‌پرداخت بلندمدت ندارند که در قسمت‌های قبلی در مورد این مسئله نیز توضیحات کاملی داده شد.

انواع سیستم‌عامل‌های سرور ابری

سرورهای ابری هم مانند همه سیستم‌های کامپیوتری، به سیستم‌عامل نیاز دارند. این سیستم‌عامل وظیفه دارد تا دستورات کاربران را دریافت و آن‌ها را به سخت‌افزار سرور منتقل کند. اما انتخاب سیستم‌عامل برای انواع سرور ابری، یکی از مهم‌ترین تصمیماتی است که باید قبل از خرید سرور بگیرید. این‌که کدام سیستم‌عامل برای شما و کسب‌وکارتان مناسب‌تر است، به فاکتورهای مختلفی مثل تجربه شما و همچنین نوع نیازتان بستگی دارد. برای این‌که ساده‌تر بتوانید در مورد سیستم‌عامل برای سرور ابری‌ تصمیم بگیرید، توضیحات کامل هر یک از آن‌ها در ادامه ارائه شده‌است:

۱- سیستم‌عامل لینوکس

لینوکس به‌عنوان محبوب‌ترین سیستم‌عامل برای استفاده در انواع سرور ابری شناخته می‌شود. توزیع‌هایی مانند اوبونتو (Ubuntu)، سنت‌اواس (CentOS) و رد‌هت (RedHat) به دلیل پایداری بالا و انعطاف‌پذیری گسترده، پایه اصلی بسیاری از سرویس‌های ابری هستند. این سیستم‌عامل به‌صورت متن‌باز در دسترس است و امکان سفارشی‌سازی بی‌نظیری را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. به‌همین دلیل است که معمولاً سرور ابری با ترافیک بالا با سیستم‌عامل لینوکس عرضه می‌شود.
در محیط ابری، لینوکس با مصرف منابع بهینه و سازگاری با ابزارهای مجازی‌سازی مانند KVM و Docker، عملکردی قابل اعتماد ارائه می‌کند. بسیاری از ارائه‌دهندگان خدمات ابری، تصاویر از پیش پیکربندی‌شده توزیع‌های لینوکس را برای راه‌اندازی سریع سرورها در اختیار کاربران می‌گذارند. همچنین، جامعه توسعه‌دهندگان فعال لینوکس، پشتیبانی گسترده‌ای برای رفع مشکلات فنی فراهم می‌کند.

مزایای سرور ابری با سیستم‌عامل لینوکس

• هزینه رایگان به دلیل متن‌باز بودن
• مصرف منابع سخت‌افزاری بهینه
• امنیت بالا با امکان تنظیمات پیشرفته
• پشتیبانی از اکثر ابزارهای توسعه و دیتابیس‌ها
• معایب سرور ابری با سیستم‌عامل لینوکس
• نیاز به دانش فنی برای مدیریت و عیب‌یابی
• ناسازگاری با برخی نرم‌افزارهای اختصاصی
• محدودیت در پشتیبانی سخت‌افزارهای خاص

۲- سیستم‌عامل ویندوز سرور

ویندوز سرور نسخه‌ای اختصاصی برای محیط‌های تحت شبکه و ابری است که توسط مایکروسافت توسعه داده می‌شود. این سیستم‌عامل به‌طور ویژه برای سازمان‌هایی طراحی شده که از محصولات مایکروسافت مانند Active Directory یا .NET Framework استفاده می‌کنند. رابط گرافیکی ویندوز سرور باعث می‌شود تا مدیریت سرور حتی برای افراد با دانش و تجربه کمتر نیز ساده‌ شود.
در محیط ابری، ویندوز سرور معمولاً برای میزبانی برنامه‌های تجاری، پایگاه‌های داده SQL Server و سرویس‌های مبادله ایمیل مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکپارچگی با سرویس‌های ابری Azure، از جمله مزایای اصلی این سیستم‌عامل محسوب می‌شود. همچنین، پشتیبانی رسمی مایکروسافت از طریق به‌روزرسانی‌های امنیتی منظم، آن را به گزینه‌ای امن برای کسب‌وکارها تبدیل کرده است.

مزایای سرور ابری با سیستم‌عامل ویندوز سرور

• رابط کاربری ساده و آشنا برای کاربران ویندوز
• پشتیبانی از نرم‌افزارهای تجاری پرکاربرد
• یکپارچگی با اکوسیستم مایکروسافت
• امنیت پیشرفته با ابزارهای داخلی مانند Defender
• معایب سرور ابری با سیستم‌عامل ویندوز سرور
• هزینه نسبتاً بالا برای لایسنس و به‌روزرسانی‌ها
• مصرف منابع سخت‌افزاری بیشتر نسبت به لینوکس
• وابستگی به پشتیبانی رسمی برای رفع برخی مشکلات

۳- سیستم‌عامل میکروتیک

میکروتیک یک سیستم‌عامل تخصصی مبتنی بر لینوکس است که عمدتاً برای مدیریت شبکه و روترها در محیط‌های ابری استفاده می‌شود. استفاده از این سیستم‌عامل یکی از راهکارهای میزبانی ابری برای شبکه است که با ارائه ابزارهای قدرتمند مانیتورینگ و پیکربندی شبکه، به مدیران فنی اجازه می‌دهد ترافیک انواع سرور ابری را به‌صورت دقیق کنترل کنند. میکروتیک معمولاً روی سخت‌افزارهای خاص یا به‌صورت مجازی‌سازی‌شده اجرا می‌شود.
در محیط ابری، از میکروتیک بیشتر برای ایجاد VPN، مدیریت فایروال و تقسیم پهنای باند استفاده می‌شود. سبک‌بودن و مصرف پایین منابع، آن را به بهترین سرور ابری برای سرویس‌های با تمرکز بر شبکه تبدیل کرده است. همچنین، پیکربندی‌های پیشرفته مانند QoS و Load Balancing از طریق رابط کاربری ساده آن قابل اجراست.

مزایای سرور ابری با سیستم‌عامل میکروتیک

• ابزارهای تخصصی برای مدیریت شبکه
• مصرف منابع بسیار پایین
• پشتیبانی از پروتکل‌های پیچیده شبکه
• قیمت مقرون‌به‌صرفه نسبت به راه‌حل‌های مشابه

معایب سرور ابری با سیستم‌عامل میکروتیک

• محدودیت در اجرای برنامه‌های غیرمرتبط با شبکه
• نیاز به آموزش تخصصی برای استفاده بهینه
• پشتیبانی محدود در مقایسه با سیستم‌عامل‌های عمومی

به‌عنوان جمع‌بندی این قسمت و برای اینکه تصمیم‌گیری‌تان در مورد انتخاب بهترین سرور ابری ساده‌تر انجام شود، سیستم‌عامل‌های مختلف را بر اساس فاکتورهای مختلف در جدول زیر بررسی کرده‌ایم:

فاکتورها	لینوکس	ویندوز سرور	میکروتیک
هزینه	رایگان/پایین	بالا	متوسط
امنیت	بسیار بالا	بالا	بالا
سازگاری با نرم‌افزارها	گسترده	محدود	بسیار محدود
مصرف منابع	بهینه	بالا	بسیار بهینه
پشتیبانی شبکه	متوسط	متوسط	عالی
کاربری غیرفنی	دشوار	آسان	نیازمند تخصص

مقایسه سرور ابری با سرورهای فیزیکی

در بخش‌های قبلی این مقاله به صورت مختصر تفاوت‌های سرور ابری و سرور فیزیکی را بررسی کردیم. اما در این قسمت قصد داریم با نگاهی فنی‌تر، هسته اصلی تمایز این دو نوع سرور را تحلیل کنیم:

تفاوت در معماری زیرساخت

سرورهای فیزیکی مبتنی بر سخت‌افزارهای اختصاصی هستند که در یک مکان مشخص مثل دیتاسنتر سازمان یا شرکت‌های هاستینگ نصب می‌شوند. این سرورها منابع ثابتی مانند پردازنده، رم و فضای ذخیره‌سازی دارند که قابل تقسیم‌بندی بین چند کاربر نیستند. در مقابل، سرور ابری روی یک شبکه گسترده از سرورهای متصل به هم اجرا می‌شود و از فناوری مجازی‌سازی (Virtualization) برای توزیع منابع بین کاربران مختلف استفاده می‌کند.
در معماری ابری، منابع سخت‌افزاری به‌صورت استخرهای مجازی (Resource Pools) مدیریت می‌شوند. این یعنی یک سرور فیزیکی می‌تواند میزبان چندین سرور ابری مستقل باشد. اما در سرورهای فیزیکی، هر دستگاه تنها می‌تواند یک سیستم عامل و مجموعه نرم‌افزارهای خاص را اجرا کند. این تفاوت باعث می‌شود سرور ابری در بهره‌وری منابع و کاهش هزینه‌های سخت‌افزاری برتری محسوسی داشته باشد.

تفاوت در مدل هزینه‌ها

سرورهای فیزیکی نیازمند سرمایه‌گذاری اولیه قابل توجهی برای خرید سخت‌افزار، نصب و راه‌اندازی هستند. هزینه‌های جانبی مانند برق، خنک‌کننده، نگهداری و ارتقای تجهیزات نیز جزو هزینه‌هایی است که باید به‌صورت مستمر پرداخت شود. در مقابل، سرور ابری با مدل پرداخت مبتنی بر مصرف (Pay-as-you-go) کار می‌کند و کاربران تنها هزینه منابع استفاده‌شده را پرداخت می‌کنند.
این تفاوت به کسب‌وکارهای کوچک یا پروژه‌های موقت کمک می‌کند تا هزینه‌های خود را به‌صورت بهینه، مدیریت کنند. به این نکته هم توجه داشته باشید که در سرور فیزیکی، حتی اگر از تمام ظرفیت سرور استفاده نشود، هزینه‌های ثابت همچنان وجود دارند. اما در سرور ابری، امکان کاهش یا افزایش منابع در لحظه وجود دارد و هیچ هزینه بلااستفاده‌ای پرداخت نمی‌شود. همچنین، هزینه‌های غیرمستقیم مانند استخدام نیروی متخصص برای نگهداری سرور فیزیکی در مدل ابری حذف می‌شوند.

تفاوت در دسترسی و مدیریت

سرورهای فیزیکی معمولاً از طریق شبکه داخلی یا VPN قابل دسترسی هستند و مدیریت آن‌ها نیازمند حضور فیزیکی یا تنظیمات پیچیده شبکه است. در مقابل، سرورهای ابری از هر نقطه جغرافیایی و با هر دستگاهی که به اینترنت متصل باشد، در دسترس هستند. قبلاً هم اشاره شد که اگر کسب‌وکار شما به‌گونه‌ای است که تیم‌های مختلف به‌صورت موازی و ریموت با یکدیگر همکاری می‌کنند، استفاده از انواع سرور ابری برای شما انتخاب بهینه‌تری است.
مدیریت سرور ابری از طریق پنل‌های کاربری ساده و خودکار انجام می‌شود. کاربران می‌توانند با چند کلیک، منابع را تغییر دهند، پشتیبان بگیرند یا نرم‌افزار نصب کنند. اما در سرورهای فیزیکی، حتی برای اعمال کوچک‌ترین تغییرات مثل اضافه کردن رم روی یک اسلات خالی هم باید فرایندهای فیزیکی مانند خرید قطعه و نصب آن انجام شود. این موضوع زمان و انرژی زیادی از تیم فنی می‌گیرد.

مزیت سرور ابری نسبت به سرورهای فیزیکی

نکته مهم این است که سرورهای فیزیکی برای کسب‌وکارهایی مثل بانک‌ها و مؤسسات مالی و همچنین کسب‌وکارهای فین‌تک که امنیت اطلاعات در آن‌ها بسیار مهم است، یک انتخاب ضروری است؛ اما برای کسب‌وکارهای دیگر، انواع سرور ابری مزیت‌هایی دارد که به‌هیچ عنوان قابل چشم‌پوشی نیست. به‌عنوان مثال:

۱- انعطاف‌پذیری بی‌نظیر

سرور ابری امکان تغییر پیکربندی منابع را در کم‌تر از چند دقیقه فراهم می‌کند. اگر یک وب‌سایت با افزایش ترافیک مواجه شود، می‌توان قدرت پردازش یا پهنای باند را به‌صورت لحظه‌ای افزایش داد. در حالی که در سرور فیزیکی، برای چنین ارتقایی باید روزها یا هفته‌ها منتظر خرید و نصب سخت‌افزار بود. این انعطاف‌پذیری به کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد بدون نگرانی از محدودیت‌های سخت‌افزاری، به سرعت رشد کنند.

۲- مقاومت در برابر خرابی

سرورهای ابری به‌صورت پیش‌فرض روی چندین مرکز داده توزیع می‌شوند. اگر یک سرور فیزیکی در این شبکه دچار مشکل شود، بار پردازشی به‌صورت خودکار به سرورهای دیگر منتقل می‌شود. اما در سرورهای فیزیکی اختصاصی، هرگونه خرابی سخت‌افزار یا قطعی برق می‌تواند به مدت‌ها خدمات را متوقف کند. این قابلیت افزونگی (Redundancy) در سرور ابری، احتمال از دست رفتن داده‌ها یا اختلال در خدمات را به حداقل می‌رساند.

۳- بهره‌وری انرژی و پایداری

مراکز داده ابری به‌صورت تخصصی طراحی می‌شوند تا مصرف انرژی و تولید گرما را بهینه کنند. این مراکز از سیستم‌های خنک‌کننده پیشرفته و سخت‌افزارهای کم‌مصرف استفاده می‌کنند. در مقابل، سرورهای فیزیکی که در دفاتر سازمان‌ها نصب می‌شوند، معمولاً بازدهی انرژی پایینی دارند و هزینه‌های محیط زیستی بیشتری ایجاد می‌کنند.
این مقایسه نشان می‌دهد سرور ابری در اکثر جنبه‌های فنی و اقتصادی بر سرورهای فیزیکی برتری دارد. با این حال همان‌طور که اشاره شد، سازمان‌هایی که نیازمند کنترل کامل بر سخت‌افزار یا اجرای نرم‌افزارهای خاص هستند، ممکن است هنوز به سرورهای فیزیکی وابسته باشند.
جدول زیر هم به شما کمک می‌کند تا خیلی سریع، تفاوت سرورهای فیزیکی و انواع سرور ابری را بررسی کنید:

معیار	سرور ابری	سرور فیزیکی
هزینه اولیه	بدون نیاز به سرمایه گذاری	نیازمند سرمایه گذاری بالا
مقیاس‌پذیری	افزایش/کاهش منابع در دقیقه	نیازمند خرید سخت‌افزار
دسترسی	از هر نقطه با اینترنت	محدود به شبکه داخلی/VPN
نگهداری	مسئولیت ارائه‌دهنده	نیازمند تیم فنی داخلی
امنیت	لایه‌های امنیتی پیشرفته	وابسته به تنظیمات داخلی
مصرف انرژی	بهینه و پایدار	معمولاً ناکارآمد
مقاومت در برابر خرابی	افزونگی خودکار	وابسته به سخت‌افزار واحد

تفاوت سرور ابری و سرور مجازی

یکی از انواع سرورهایی که حتماً اسم آن را زیاد شنیده‌اید، سرور مجازی (VPS) است. این سرورها اگر چه با انواع سرور ابری شباهت‌هایی دارند و حتی در نگاه اول ممکن است یکی به‌نظر برسند، اما تفاوت‌های ساختاری هم بین این دو نوع سرور وجود دارد. برای روشن‌تر شدن موضوع، تفاوت سرور ابری و سرور مجازی را در این قسمت توضیح می‌دهیم:

۱- تفاوت در معماری زیرساخت

سرور مجازی بخشی از یک سرور فیزیکی است که با استفاده از فناوری مجازی‌سازی به چندین بخش تقسیم می‌شود. هر یک از این بخش‌ها به صورت مستقل عمل می‌کند و منابعی مانند پردازنده و رم با دیگر بخش‌ها به اشتراک گذاشته می‌شود. در مقابل، سرور ابری روی شبکه‌ای از سرورهای متصل به هم اجرا می‌شود و منابع آن از چندین دستگاه فیزیکی تامین می‌گردد.
در سرور مجازی، عملکرد هر کاربر می‌تواند تحت تاثیر فعالیت کاربران دیگر قرار گیرد. مثلاً اگر یک VPS روی سرور فیزیکی مصرف منابع را افزایش دهد، سایر سرورهای مجازی همان دستگاه با کاهش عملکرد مواجه می‌شوند. اما در سرور ابری، منابع به صورت متمرکز مدیریت شده و تخصیص آن‌ها به صورت هوشمندانه انجام می‌گیرد.

۲- تفاوت در مدل مقیاس‌پذیری

مقیاس‌پذیری در سرور مجازی محدود به ظرفیت سرور فیزیکی میزبان است. به‌عبارت دیگر اگر سرور میزبان ظرفیت کافی نداشته باشد، برای افزایش منابع نیاز به مهاجرت به سرور قوی‌تر یا ارتقای سخت‌افزار وجود دارد. این فرایند ممکن است باعث قطعی موقت خدمات شود. اما در سرور ابری، افزودن منابعی مانند رم یا پردازنده تنها با چند کلیک و بدون نیاز به جابجایی فیزیکی امکان‌پذیر است.
سرورهای ابری از قابلیت مقیاس‌پذیری افقی (افزایش تعداد سرورها) و عمودی (افزایش قدرت سرورها) پشتیبانی می‌کنند. این در حالی است که سرورهای مجازی عمدتاً تنها مقیاس‌پذیری عمودی را در محدوده سرور فیزیکی میزبان ارائه می‌دهند. چنین تفاوتی باعث می‌شود سرور ابری برای پروژه‌های در حال رشد گزینه مناسب‌تری باشد.

۳- تفاوت در مدل هزینه‌ها

سرور مجازی معمولاً با قیمت ثابت ماهانه یا سالانه ارائه می‌شود و کاربران بدون توجه به میزان استفاده واقعی از منابع، هزینه ثابتی پرداخت می‌کنند. این مدل برای پروژه‌هایی با مصرف منابع پایدار مناسب است. اما قیمت سرور ابری بر اساس مصرف دقیقه‌ای یا ساعتی محاسبه می‌شود و امکان کاهش یا افزایش منابع بر اساس نیاز وجود دارد.

در سرور ابری، کاربران تنها برای منابعی که استفاده می‌کنند هزینه پرداخت می‌کنند. این موضوع به ویژه برای کسب‌وکارهای فصلی یا استارت‌آپ‌ها که با نوسان ترافیک مواجه هستند، صرفه‌جویی قابل توجهی ایجاد می‌کند. در مقابل، سرور مجازی حتی در صورت استفاده نشدن از تمام منابع، هزینه ثابت خود را دارد.

۴- تفاوت در سطح دسترسی و مدیریت

سرور مجازی معمولاً دسترسی روت (Root) کامل را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. این سطح دسترسی امکان نصب هر نوع نرم‌افزار یا تغییر تنظیمات عمیق سیستم عامل را فراهم می‌کند. اما در سرور ابری، سطح دسترسی بسته به نوع سرویس ممکن است محدودتر باشد و برخی تنظیمات تنها از طریق رابط کاربری ارائه‌دهنده قابل تغییر باشند.
مدیریت سرور ابری معمولاً از طریق پنل‌های خودکار انجام می‌شود که نیاز به دانش فنی پیچیده را کاهش می‌دهد. در مقابل، مدیریت سرور مجازی اغلب نیازمند مهارت‌هایی مانند کار با خط فرمان (CLI) یا تنظیمات دستی شبکه است. این تفاوت باعث می‌شود انواع سرور ابری برای کاربران غیرفنی گزینه کاربردی‌تری باشد.

در جدول زیر نیز تفاوت‌های بین این دو نوع سرور درج شده‌است:

معیار	سرور ابری	سرور مجازی
مقیاس‌پذیری	نامحدود و آنی	محدود به سرور فیزیکی
هزینه	پرداخت به‌ازای مصرف	هزینه ثابت دوره‌ای
مدیریت	خودکار و ساده	نیازمند تخصص فنی
دسترسی	از طریق پنل ارائه‌دهنده	دسترسی روت کامل
وابستگی سخت‌افزاری	بدون وابستگی	وابسته به سرور میزبان
امنیت	چندلایه و متمرکز	وابسته به تنظیمات کاربر
تضمین Uptime	معمولاً ۹۹.۹٪+	۹۵٪ تا ۹۹٪

تفاوت سرور ابری و سرور اختصاصی

سرورهای اختصاصی نیز یکی دیگر از انواع سرورها هستند که نام‌ آن‌ها را حتماً شنیده‌اید. در این قسمت می‌خواهیم تفاوت‌ سرور ابری و اختصاصی را بررسی کنیم:

۱- تفاوت در مالکیت و دسترسی به منابع

سرور اختصاصی (Dedicated Server) یک دستگاه فیزیکی است که به‌صورت کامل در اختیار یک کاربر یا سازمان قرار می‌گیرد. تمامی منابع سخت‌افزاری مانند پردازنده، رم و فضای ذخیره‌سازی به صورت انحصاری استفاده می‌شوند. در مقابل، سرور ابری یک محیط مجازی است که منابع آن از طریق شبکه‌ای از سرورهای فیزیکی تامین می‌شود.
در سرور اختصاصی، کاربر کنترل کامل بر سخت‌افزار دارد و می‌تواند تنظیمات را تا سطح BIOS تغییر دهد. اما در سرور ابری، دسترسی به لایه مجازی‌سازی محدود می‌شود و کاربر تنها می‌تواند پارامترهای اختصاص داده شده را مدیریت کند. این تفاوت باعث می‌شود سرور اختصاصی برای اجرای نرم‌افزارهای خاص که نیاز به تنظیمات سخت‌افزاری دقیق دارند، مناسب‌تر باشد.

۲- تفاوت در مدل ارائه خدمات

سرورهای اختصاصی معمولاً به صورت ماهانه یا سالانه اجاره داده می‌شوند و هزینه ثابتی دارند. حتی اگر از تمام ظرفیت سرور استفاده نشود، کاربر موظف به پرداخت هزینه کامل است. از این نظر، سرور اختصاصی با سرور فیزیکی و سرور مجازی، کاملاً مشابه است. در حالی که سرور ابری بر اساس مدل «پرداخت به‌ازای مصرف» کار می‌کند و هزینه آن متناسب با منابع استفاده شده مثل ساعت‌های فعالیت یا میزان ترافیک محاسبه می‌شود.

۳- تفاوت در سطح مسئولیت نگهداری

در سرور اختصاصی، مسئولیت نگهداری سخت‌افزار، تعویض قطعات معیوب و ارتقای تجهیزات کاملاً برعهده کاربر است. سازمان‌ها باید نیروی متخصص استخدام کنند یا با شرکت‌های خدمات فنی قرارداد ببندند. اما در سرور ابری، تمامی جنبه‌های فنی زیرساخت توسط ارائه‌دهنده سرویس مدیریت می‌شود و کاربر تنها مسئولیت مدیریت نرم‌افزارها و داده‌های خود را برعهده دارد.
این تفاوت باعث می‌شود سرور ابری برای شرکت‌هایی که تیم فنی کوچکی دارند یا نمی‌خواهند زمان خود را صرف مسائل سخت‌افزاری کنند، گزینه مناسب‌تری باشد. در مقابل، سازمان‌های بزرگ با تیم‌های فنی قوی ممکن است ترجیح دهند کنترل کامل سرور اختصاصی را در دست بگیرند تا وابستگی به ارائه‌دهندگان خارجی کاهش یابد.
بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که هر دو نوع سرور جایگاه خاص خود را در دنیای فناوری اطلاعات دارند. سرور اختصاصی برای سازمان‌هایی که اولویت آن‌ها کنترل کامل، امنیت فیزیکی و اجرای نرم‌افزارهای سفارشی است، مناسب‌تر است. در مقابل، سرور ابری با تمرکز بر انعطاف‌پذیری، کاهش هزینه‌ها و مدیریت آسان، نیازهای کسب‌وکارهای نوین را به خوبی پوشش می‌دهد. انتخاب بین این دو گزینه به استراتژی بلندمدت سازمان و منابع در دسترس بستگی دارد.
جدول زیر نیز به شما کمک می‌کند تا تفاوت بین این دو نوع سرور را ساده‌ و سریع‌تر تشخیص دهید:

معیار	سرور ابری	سرور اختصاصی
مالکیت سخت‌افزار	منابع اشتراکی	اختصاصی و انحصاری
مدل هزینه	پرداخت بر اساس مصرف	هزینه ثابت دوره‌ای
مقیاس‌پذیری	افزایش/کاهش آنی منابع	نیازمند ارتقای فیزیکی
مسئولیت نگهداری	برعهده ارائه‌دهنده	برعهده کاربر
امنیت فیزیکی	وابسته به دیتاسنترها	وابسته به محل نصب
انعطاف‌پذیری	بالا	محدود به سخت‌افزار
دسترسی به سخت‌افزار	غیرمستقیم	مستقیم و کامل

نکات مهم برای خرید سرور ابری

اجازه دهید تا موقعیت اطلاعاتی خودمان را به‌روز کنیم: ما الان می‌دانیم که سرور ابری چیست، انواع سرور ابری را هم می‌شناسیم و تفاوت آن را با انواع دیگر سرور هم کشف کرده‌ایم. الان وقت این است که یک سرور ابری را انتخاب کنیم. برای این کار، حتماً باید به نکات مهمی توجه کنیم تا بتوانیم بهترین انتخاب را بر اساس نیاز خود داشته باشیم. مهم‌ترین فاکتورها برای این انتخاب، در ادامه توضیح داده شده‌است:

۱- تعیین نیازهای دقیق سخت‌افزاری

پیش از هر چیز، باید نیازهای فعلی و آتی کسب‌وکار خود را تحلیل کنید. حجم ترافیک پیش‌بینی شده، نوع نرم‌افزارهای مورد استفاده و تعداد کاربران همزمان از جمله عواملی هستند که بر انتخاب منابع سخت‌افزاری تاثیر می‌گذارند. به‌عنوان مثال، یک وب‌سایت خبری حتماً باید از سرور ابری با آپتایم بالا استفاده کند تا بتواند همیشه در دسترس باشد.
همچنین، حتماً باید نوع پردازش موردنیاز را مشخص کنید. برنامه‌های مبتنی بر هوش مصنوعی یا پایگاه‌های داده حجیم به پردازنده‌های قوی و رم بالا نیاز دارند، در حالی که یک وب‌سایت ساده ممکن است با منابع پایین‌تر هم عملکرد مطلوبی داشته باشد. پیشنهاد می‌شود همیشه ۲۰ تا ۳۰ درصد بیشتر از نیاز فعلی منابع درخواست دهید تا فضایی برای رشد کوتاه‌مدت وجود داشته باشد.
عدم توجه به این موضوع ممکن است منجر به خرید منابع بیش از حد یا ناکافی شود که هر دو حالت می‌توانند هزینه‌های غیرضروری ایجاد کنند یا باعث افت عملکرد سرویس‌ها گردند.

۲- بررسی مدل قیمت‌گذاری ارائه‌دهنده

هر ارائه‌دهنده خدمات ابری مدل قیمت‌گذاری خاص خود را دارد. برخی بر اساس ساعات استفاده از منابع هزینه دریافت می‌کنند، اما بعضی دیگر طرح‌های اشتراک ماهانه یا سالانه ارائه می‌دهند. توجه به نرخ پهنای باند، هزینه انتقال داده بین سرورها و تعرفه‌های ذخیره‌سازی اضافی از جمله مواردی است که اغلب نادیده گرفته می‌شود.
همچنین، برخی ارائه‌دهندگان برای خدمات پشتیبانی فنی، مانیتورینگ پیشرفته یا ابزارهای تحلیلی هزینه جداگانه دریافت می‌کنند. بهتر است پیش از خرید، فهرست کامل هزینه‌های احتمالی را بررسی کنید تا با صورتحساب‌های غیرمنتظره مواجه نشوید. استفاده از ماشین‌حساب‌های آنلاین که بسیاری از پلتفرم‌ها ارائه می‌دهند، می‌تواند به برآورد دقیق‌تر هزینه‌ها کمک کند.

۳- امنیت و حریم خصوصی داده‌ها

امنیت داده‌ها باید در اولویت بالایی قرار گیرد. بررسی کنید که ارائه‌دهنده از چه پروتکل‌های امنیتی مانند رمزگذاری داده‌ها در حال انتقال و ذخیره‌سازی، احراز هویت دو مرحله‌ای و گواهی‌های SSL استفاده می‌کند. همچنین، مطمئن شوید که دیتاسنترهای ارائه‌دهنده از نظر فیزیکی امن هستند و به سیستم‌های کنترل دسترسی بیومتریک مجهزند.
اگر کسب‌وکار شما بین‌المللی است و تحت قوانین خاصی مانند GDPR فعالیت می‌کند، مطمئن شوید که ارائه‌دهنده از این استانداردها پیروی می‌کند. عدم رعایت این موارد می‌تواند منجر به جریمه‌های سنگین شود.
همچنین، بررسی سیاست‌های پشتیبان‌گیری خودکار و بازیابی اطلاعات پس از حوادث غیرمترقبه ضروری است.

۴- پشتیبانی فنی و تضمین Uptime

تضمین Uptime (زمان فعالیت بدون وقفه) یکی از معیارهای کلیدی در انتخاب سرور ابری است. بسیاری از ارائه‌دهندگان سطح خدمات ۹۹.۹٪ یا بالاتر را تضمین می‌کنند. توجه داشته باشید که این رقم معمولاً شامل زمان‌های تعمیرات برنامه‌ریزی‌شده نمی‌شود؛ بنابراین جزئیات قرارداد را به دقت مطالعه کنید.
پشتیبانی فنی ۲۴ ساعته و دسترسی به تیم متخصص در مواقع اضطراری از دیگر فاکتورهای مهم است. بررسی کنید که ارائه‌دهنده از چه کانال‌هایی (تلفن، چت، سیستم تیکتینگ یا ایمیل) پشتیبانی می‌کند و میانگین زمان پاسخگویی آن‌ها چقدر است. خواندن نظرات کاربران موجود در انجمن‌های تخصصی می‌تواند تصویر واقعی‌تری از کیفیت پشتیبانی ارائه دهد.
همچنین، به ابزارهای مانیتورینگ خودکاری که شرکت هاستینگ در اختیار می‌گذارد توجه کنید. سیستم‌های هشدار خودکار برای مصرف بیش از حد منابع یا شناسایی حملات سایبری می‌توانند از بروز مشکلات جدی جلوگیری کنند.

۵- امکان ادغام با سرویس‌های موجود

اگر از سرویس‌های ابری دیگری استفاده می‌کنید یا برنامه‌های خاصی روی سرورهای داخلی اجرا می‌شود، باید مطمئن شوید که سرور ابری جدید با این سیستم‌ها سازگاری دارد. بررسی کنید که ارائه‌دهنده از APIهای استاندارد پشتیبانی می‌کند یا امکان اتصال به سرویس‌های شخص ثالث مانند CDNها یا پایگاه‌های داده خارجی را فراهم می‌کند.
همچنین، انتقال داده‌ها از سرورهای قدیمی به محیط ابری باید بدون اختلال انجام شود. برخی ارائه‌دهندگان ابزارهای مخصوصی برای مهاجرت داده‌ها ارائه می‌دهند که این فرایند را تسهیل می‌کند. در مورد محدودیت‌های انتقال داده مثل حجم یا فرمت فایل‌ها نیز تحقیق کنید.
علاوه بر این، اگر قصد دارید از چندین سرویس ابری به صورت همزمان استفاده کنید، اطمینان حاصل کنید که این سرویس‌ها می‌توانند به خوبی با یکدیگر تعامل داشته باشند. عدم سازگاری ممکن است باعث ایجاد تناقض در داده‌ها یا کاهش کارایی شود.

۶- انتخاب موقعیت جغرافیایی دیتاسنتر

موقعیت فیزیکی دیتاسنترها تأثیر مستقیمی روی سرعت دسترسی کاربران نهایی دارد. اگر بیشتر کاربران شما در یک منطقه جغرافیایی خاص قرار دارند، انتخاب دیتاسنتر نزدیک به آن منطقه می‌تواند تاخیر (Latency) را کاهش دهد و تجربه کاربری بهتری ایجاد کند. به‌عنوان مثال، برای کاربران ایرانی، سرورهای با دیتاسنتر ایران، گزینه بهتری محسوب می‌شوند.
همچنین، قوانین محلی درباره حریم خصوصی داده‌ها را در نظر بگیرید. برخی کشورها قوانین سختگیرانه‌ای درباره ذخیره‌سازی داده‌های شهروندان خود دارند. اطمینان حاصل کنید که موقعیت دیتاسنتر با این قوانین مغایرتی ندارد.

راه‌اندازی سرور ابری

حالا سرور خود را با توجه به نکات قسمت قبلی، خریداری کرده‌اید. اما هنوز یک مسئله مهم وجود دارد: اینکه برای راه‌اندازی سرور ابری، دقیقاً باید چه مراحلی را پشت سر بگذاریم؟ در این قسمت نحوه راه‌اندازی انواع سرور ابری را به‌صورت گام‌به‌گام توضیح داده‌ایم:

۱- انتخاب ارائه‌دهنده خدمات ابری

اولین قدم برای راه‌اندازی سرور ابری، انتخاب یک شرکت هاستینگ معتبر است. در قسمت‌های بعدی در مورد نکات خرید بیشتر با شما صحبت می‌کنیم؛ اما این نکته را اینجا در ذهن داشته باشید که انتخاب شرکت هاستینگ، اهمیت بسیار بالایی دارد. این مسئله را تنها کسانی با عمق جان درک می‌کنند که با پشتیبانی ضعیف و از کار افتادن سرور خود مواجه شده باشند.
برای انتخاب بهترین گزینه، عواملی مانند SLA (توافقنامه سطح خدمات)، پشتیبانی فنی و سازگاری با نرم‌افزارهای موجود را بررسی کنید. همچنین، برخی ارائه‌دهندگان خدمات خاصی مانند هوش مصنوعی یا تحلیل داده را به صورت یکپارچه ارائه می‌دهند که می‌تواند برای پروژه‌های تخصصی مفید باشد.

۲- تنظیم پیکربندی اولیه

پس از انتخاب ارائه‌دهنده، نوبت به تنظیم مشخصات سرور می‌رسد. در این مرحله باید نوع سیستم عامل (ویندوز یا لینوکس)، قدرت پردازنده، حجم رم، فضای ذخیره‌سازی و پهنای باند موردنیاز را تعیین کنید. بسیاری از پلتفرم‌ها ایمیج‌های از پیش پیکربندی‌شده (Pre-configured Images) را برای استفاده سریع ارائه می‌دهند.

برای پروژه‌های عمومی، می‌توانید از تنظیمات پیش‌فرض استفاده کنید. اما در صورت نیاز به محیط خاص، امکان آپلود سیستم عامل سفارشی یا نصب دستی نرم‌افزارها وجود دارد. توجه داشته باشید که انتخاب منابع بیش از حد می‌تواند هزینه‌ها را افزایش دهد، در حالی که منابع ناکافی ممکن است باعث افت عملکرد شود. تحلیل الگوی استفاده از منابع در گذشته (در صورتی‌که این اطلاعات را دارید) هم می‌تواند به تصمیم‌گیری دقیق‌تر کمک کند.

۳- امنیت‌سازی و مدیریت دسترسی

پس از راه‌اندازی اولیه، باید امنیت سرور ابری را تضمین کنید. ایجاد فایروال، تنظیم گروه‌های امنیتی (Security Groups) و محدود کردن دسترسی بر اساس IP از جمله اقدامات ضروری است. همچنین، استفاده از کلیدهای SSH به جای رمزهای عبور ساده، سطح امنیتی را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.
مدیریت کاربران و سطوح دسترسی نیز اهمیت زیادی دارد. بهتر است از اصل کمترین امتیاز (Principle of Least Privilege) پیروی کنید و به هر کاربر تنها دسترسی لازم برای انجام وظایفش را بدهید. فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA) و ثبت وقایع (Logging) می‌توانند از حملات سایبری جلوگیری کنند.

۴- انتقال داده و راه‌اندازی سرویس

مرحله نهایی، انتقال داده‌ها و راه‌اندازی سرویس‌ها روی سرور ابری است. برای این کار می‌توانید از ابزارهایی مانند Rsync (در لینوکس) یا Azure Storage Explorer استفاده کنید. اگر از پایگاه داده استفاده می‌کنید، مهاجرت داده‌ها باید با دقت انجام شود تا از قطعی سرویس جلوگیری گردد.
پس از انتقال داده‌ها، نوبت به تست عملکرد سرور می‌رسد. ابزارهایی مانند JMeter یا LoadRunner می‌توانند میزان بار روی انواع سرور ابری را شبیه‌سازی کرده و نقاط ضعف را شناسایی کنند. همچنین تنظیم سیستم‌های پشتیبان‌گیری خودکار و مانیتورینگ منابع، تضمین می‌کند که سرور ابری به‌صورت بهینه فعالیت می‌کند.

انواع پلتنفرم‌های سرور ابری

پلتفرم‌های سرور ابری ابزارهایی هستند که زیرساخت‌های مجازی‌سازی و مدیریت منابع ابری را فراهم می‌کنند. هرکدام از این پلتفرم‌ها ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم:

۱- VMware

VMware یکی از پیشگامان حوزه مجازی‌سازی و رایانش ابری است. این پلتفرم با ارائه راهکارهایی مانند vSphere و ESXi، امکان ایجاد و مدیریت سرورهای مجازی را در محیط‌های خصوصی و عمومی فراهم می‌کند. VMware از فناوری‌هایی مانند vMotion برای انتقال زنده ماشین‌های مجازی بین سرورهای فیزیکی استفاده می‌کند که باعث کاهش زمان قطعی سرویس‌ها می‌شود.
یکی از نقاط قوت VMware، پشتیبانی از طیف گسترده‌ای از سیستم‌عامل‌ها و نرم‌افزارهاست. ابزارهای مدیریتی مانند vCenter به کاربران اجازه می‌دهند صدها سرور مجازی را به‌صورت متمرکز کنترل کنند. این پلتفرم معمولاً در سازمان‌های بزرگ که به سطح بالایی از امنیت و پایداری نیاز دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
با این حال، VMware هزینه‌های بالایی برای لایسنس و به‌روزرسانی‌ها دارد. همچنین، یادگیری ابزارهای پیچیده آن ممکن است به زمان و آموزش تخصصی نیاز داشته باشد. همین موضوع باعث شده‌است تا خدمات این پلتفرم بیشتر برای محیط‌های سازمانی و بزرگ مناسب باشد.

۲- Microsoft Hyper-V

Microsoft Hyper-V یک پلتفرم مجازی‌سازی است که به‌صورت پیش‌فرض در سیستم‌عامل Windows Server ارائه می‌شود. این پلتفرم امکان ایجاد و مدیریت ماشین‌های مجازی با سیستم‌عامل‌های مختلف را فراهم می‌کند. Hyper-V به‌صورت ویژه برای محیط‌هایی که از محصولات مایکروسافت استفاده می‌کنند، طراحی شده‌است.
یکپارچگی با اکوسیستم مایکروسافت از جمله مزایای اصلی Hyper-V محسوب می‌شود. این پلتفرم به‌راحتی با Azure ادغام می‌شود و امکان ایجاد محیط‌های هیبریدی را فراهم می‌کند. ابزارهای مدیریتی مانند System Center و Windows Admin Center نیز کنترل منابع را ساده‌تر می‌کنند.
محدودیت اصلی Hyper-V در پشتیبانی از برخی ویژگی‌های پیشرفته مجازی‌سازی در مقایسه با رقبا است. همچنین اگرچه این پلتفرم از لینوکس پشتیبانی می‌کند، اما بهینه‌سازی آن بیشتر برای ویندوز انجام شده‌است. Hyper-V معمولاً برای سازمان‌های متوسطی که به دنبال راه‌حلی مقرون‌به‌صرفه هستند، گزینه مناسبی است.

۳- OpenStack

OpenStack یک پلتفرم ابری متن‌باز است که برای ساخت و مدیریت زیرساخت‌های ابری عمومی و خصوصی استفاده می‌شود. این پلتفرم از ماژول‌های مختلفی مانند Nova (محاسبات)، Neutron (شبکه) و Cinder (ذخیره‌سازی) تشکیل شده‌است که هر کدام قابلیت‌های خاصی ارائه می‌دهند.
انعطاف‌پذیری و سفارشی‌سازی بالا از ویژگی‌های کلیدی OpenStack است. سازمان‌ها می‌توانند ماژول‌های موردنیاز خود را انتخاب کرده و پلتفرم را دقیقاً متناسب با نیازهایشان پیکربندی کنند. شرکت‌های بزرگ فناوری مانند IBM و HP از این پلتفرم برای راه‌اندازی سرویس‌های ابری خود استفاده می‌کنند.
با این وجود، راه‌اندازی و نگهداری OpenStack نیازمند تیم فنی متخصص است. پیچیدگی بالای تنظیمات و نیاز به دانش عمیق در حوزه شبکه و ذخیره‌سازی، استفاده از آن را برای سازمان‌های کوچک دشوار می‌کند. همچنین، پشتیبانی محدودتر نسبت به رقبا، از دیگر چالش‌هایی است که قبل از انتخاب این پلتفرم حتماً باید به آن فکر کنید.

۴- OpenVZ

OpenVZ یک پلتفرم مجازی‌سازی در سطح سیستم‌عامل است که بر پایه لینوکس توسعه یافته است. برخلاف هایپروایزرهای سنتی، OpenVZ از فناوری کانتینرها استفاده می‌کند که منابع را بین کاربران به اشتراک می‌گذارد. این رویکرد باعث مصرف بهینه منابع سخت‌افزاری و عملکرد بالاتر می‌شود.
مزیت اصلی OpenVZ، سبک‌بودن و سرعت بالای راه‌اندازی کانتینرهاست. این پلتفرم برای میزبانی تعداد زیادی سرور مجازی با منابع محدود ایده‌آل است. بسیاری از ارائه‌دهندگان هاستینگ اشتراکی از OpenVZ برای ارائه سرویس‌های مقرون‌به‌صرفه استفاده می‌کنند.
با این حال، محدودیت‌های OpenVZ شامل ضعف در اجرای سیستم‌عامل‌های مختلف و سطح پایین‌تر ایزوله شدن منابع است. این پلتفرم فقط روی سیستم‌عامل لینوکس اجرا می‌شود. همچنین، به‌روزرسانی هسته لینوکس (Kernel) میزبان بر تمام کانتینرها تاثیر می‌گذارد که ممکن است باعث ایجاد اختلال در سرویس‌ها شود.

۵- KVM

KVM (ماشین مجازی مبتنی بر کرنل) یک پلتفرم مجازی‌سازی متن‌باز است که مستقیماً در هسته لینوکس ادغام شده‌است. این پلتفرم از فناوری مجازی‌سازی سخت‌افزاری استفاده می‌کند و عملکردی نزدیک به سرورهای فیزیکی ارائه می‌دهد. KVM معمولاً همراه با QEMU برای شبیه‌سازی سخت‌افزار مورد استفاده قرار می‌گیرد.

یکی از مزایای KVM، پشتیبانی از طیف وسیعی از سیستم‌عامل‌های میهمان شامل ویندوز و لینوکس است. ابزارهای مدیریتی مانند Libvirt و Virt-Manager نیز کنترل ماشین‌های مجازی را ساده می‌کنند. بسیاری از ارائه‌دهندگان ابری عمومی از KVM به عنوان پایه زیرساخت خود استفاده می‌کنند.
KVM نیازمند دسترسی مستقیم به قابلیت‌های مجازی‌سازی سخت‌افزاری مانند Intel VT یا AMD-V است. همچنین، پیکربندی اولیه آن ممکن است برای کاربران تازه‌کار پیچیده به نظر برسد. با این حال، برای محیط‌هایی که به دنبال عملکرد بالا و هزینه کم هستند، KVM گزینه مناسبی محسوب می‌شود.

بهترین شرکت‌های ارائه‌دهنده سرور ابری در جهان

نام شرکت	توضیحات
پارس‌پک	پیشگام خدمات ابری در ایران با زیرساخت قدرتمند، تنوع در پلن‌ها، سرورهای داخلی و خارجی، و پشتیبانی ۲۴ ساعته برای نیازهای سازمانی و شخصی.
HostHatch	ارائه‌دهنده جهانی با لوکیشن‌های مختلف، مجازی‌سازهای مدرن، قیمت رقابتی و منابع اختصاصی مناسب برای کاربران حرفه‌ای.
BuyVM	راهکار اقتصادی با پلن‌های ساده و پایدار، مناسب برای پروژه‌های کوچک تا متوسط با بودجه محدود و بدون هزینه‌های اضافی.
UltraVPS	میزبانی قدرتمند از دیتاسنترهای اروپایی، با منابع قابل ارتقاء و سرعت بالا؛ مناسب برای اپلیکیشن‌هایی که به پایداری نیاز دارند.
Time4VPS	محبوب در میان استارتاپ‌ها به دلیل قیمت مناسب، فضای ذخیره‌سازی ابری بالا و رابط کاربری آسان برای مدیریت منابع.

جمع‌بندی

انواع سرور ابری، شناخت آن‌ها، مزیت‌ها و معایب‌شان و همچنین تفاوت بین کلود سرور و سرورهای اختصاصی و مجازی، مهم‌ترین موضوعاتی است که در این مطلب از بلاگ پارس‌پک به آن‌ها پرداخته شده‌است. شناخت این مفاهیم کمک می‌کند تا در انتخاب بهترین سرور ابری، تصمیم بهتری بگیرید؛ تصمیمی که در طول روند کسب‌وکار، شما را از تغییرات زیرساخت، بی‌نیاز می‌کند.

سؤالات متداول

زیرساخت ابری چیست؟

زیرساخت ابری شبکه‌ای از سرورها، فضای ذخیره‌سازی و منابع مجازی‌شده است که از طریق اینترنت ارائه می‌شود و نیاز به سخت‌افزار فیزیکی محلی را کاهش می‌دهد.

رایانش ابری چیست؟

رایانش ابری (Cloud Computing) ارائه خدمات محاسباتی مانند سرورها، پایگاه‌های داده و نرم‌افزارها از طریق اینترنت است که دسترسی انعطاف‌پذیر و پرداخت مبتنی بر مصرف را ممکن می‌سازد.

امنیت رایانش ابری چگونه تضمین می‌شود؟

امنیت با استفاده از رمزگذاری داده‌ها، فایروال‌های پیشرفته، احراز هویت چندمرحله‌ای و نظارت مداوم بر ترافیک شبکه تضمین می‌شود.

تفاوت سرور ابری و سرور مجازی چیست؟

سرور ابری منابعش از چند سرور فیزیکی تامین می‌شود و مقیاس‌پذیر است؛ اما سرور مجازی بخشی از یک سرور فیزیکی واحد با منابع ثابت است.

مزایای اصلی سرور ابری چیست؟

مقیاس‌پذیری آنی، کاهش هزینه‌های عملیاتی، دسترسی بالا و امنیت پیشرفته از مزایای کلیدی سرور ابری هستند.

انواع سرور ابری کدام است؟

انواع سرور ابری شامل سرور ابری عمومی (Public Cloud) با منابع اشتراکی، سرور ابری اختصاصی (Private Cloud) با منابع انحصاری و سرور ابری هیبرید (Hybrid Cloud) به‌صورت ترکیبی از هر دو است که هر کدام برای نیازهای مختلفی طراحی شده‌اند.